Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Historia pozyskania i udział w wystawach międzywojennych tożsame z danymi o „Akcie (1)" i „Akcie (2)". Ostatni z zachowanych aktów z okresu międzywojennego. Poza zbliżona do sylwetki artystki ujętej na fotografii z 1939 roku na plaży w Chałupach. Ukazuje postać kobiety siedzącej lekko bokiem na prawym udzie z podwiniętymi, skręconymi w bok nogami, tors nieznacznie zgięty do przodu o kulistych piersiach, ściągniętych do tyłu ramionach i ukrytych na plecach rękach, z głową skręconą i wtuloną w uniesione lekko prawe ramię. Opracowanie bryły zbliżone do dwóch poprzednich „Aktów". Znakomite  studium ciała, pozbawione zbędnych szczegółów, skoncentrowane na podkreśleniu konstrukcji i kształtu poszczególnych jego partii. Z niniejszego „Aktu" wykonano w 1990  roku odlew brązowy, jak w przypadku„Aktu (1)" i „(2)".

Zenobia Karnicka, cytat z katalogu: „Katarzyna Kobro 1989-1951. W setną rocznicę urodzin", kat. wystawy, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 1998, s. 129).

 

Opis dedykowany osobom słabo słyszącym i niesłyszącym

„Akt (3)" Katarzyny Kobro to ostatni z zachowanych aktów okresu międzywojennego (cyklu trzech niewielkich „Aktów kobiecych"). Przekazała go w darze dla Łodzi. W 1930 roku został włączony do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi. „Akty (1), (2), (3)" prezentowano w latach 30 w kolekcji łódzkiego muzeum. Możliwe, że rzeźba ta prezentowana była podczas wystawy „Salonu Modernistów” w Warszawie w 1928 roku.

 Rzeźbiarska forma przypomina sylwetkę artystki ujętą na fotografii z 1939 roku na plaży w Chałupach. „Akt (3)" przedstawia kobietę siedzącą lekko bokiem na prawym udzie. Ma podwinięte i delikatnie skręcone w bok nogi. Korpus kobiety jest nieznacznie zgięty do przodu, charakterystyczne kuliste piersi. Ramiona są ściągnięte do tyłu, na plecach ukryte ręce, głowa skręcona i wtuloną w uniesione lekko prawe ramię. Bryła jest zwarta, bez prześwitów. Forma została wymodelowana miękko, miejscami występują ostre linie, podkreślając konstrukcję ciała i kształty poszczególnych elementów. Artystka postrzegała taki rodzaj sztuki w kategoriach sztuki „wypoczynkowej”. Powyższy „Akt" posłużył do wykonania w 1990 roku odlewu z brązu, podobnie jak w przypadku „Aktu 1" i „Aktu 2". Katarzyna Kobro była jedną z inicjatorek Grupy a.r. Artystka uważała, że rzeźbę należy uwolnić od przymusu bycia bryłą. Według niej rzeźba stanowi równoprawny element przestrzeni, współistnieje z przestrzenią, która ją otacza i się z nią przenika. Każdy element kompozycji jest tak samo ważny.

Autorka skryptu: Maja Pawlikowska

Katarzyna Kobro zrobiła gipsową rzeźbę przedstawiającą siedzącą kobietę. Kobieta jest przedstawiona w sposób uproszczony, zgeometryzowany. Kobieta ma spadziste zaokrąglone ramiona, krągłe piersi, podkreśloną talię, nieco wypukły brzuch, szerokie uda. Katarzyna Kobro pokazała postać kobiety siedzącej lekko bokiem z nogami zgiętymi w kolanach, podwiniętymi pod siebie. Kobieta, aby siedzieć prosto trzyma ręce z tyłu. Odchyla głowę w bok, w kierunku ramienia. Katarzyna Kobro nie zaznaczyła na głowie kobiety rysów twarzy i włosów. Katarzyna Kobro pokazała syntetycznie jak naturalnie układa się kobiece ciało. Katarzyna Kobro obserwowała swoje ciało; jak najwygodniej jest jej usiąść. Starała się uchwycić to, co jest charakterystyczne dla kobiecego ciała. „Proces rzeźbienia nagiego człowieka wywołuje emocje fizjologiczne czy seksualne. Rzeźbię z natury tak, jak idzie się do kina, żeby lepiej wypocząć. Lubię się zabawiać poprawiając to, co nie zostało ukończone w jakimkolwiek kierunku sztuki dawnej". /Katarzyna Kobro, 1933/

Charakterystyczne pochylenie głowy i pełne kobiecego wdzięku lekkie wygięcie ciała w bok można zobaczyć np. w obrazach Amadeo Modiglianiego („Akt siedzącej kobiety", 1917, Courtauld Gallery)

Autorka skryptu: Małgorzata Wiktorko