Andrzej Lachowicz
Ani wschód ani zachód słońca
| Datowanie: | 1977 |
| Technika: | fotografia barwna |
| Materiały: | karton, papier fotograficzny |
| Rozmiar: | wys. 50 cm, szer. 50 cm |
| Sposób nabycia: | zakup |
| Data nabycia: | 1979 |
| Numer inwentarzowy: | MS/SN/F/362 |
Opis dzieła
Cykl fotografii ukazuje różne fazy wschodu i zachodu słońca. Minimalistyczną kompozycję złożoną z dwóch pasów, ciemnego – morza i jasnego – nieba, różnicują przemieszczające się chmury. Dwie płaszczyzny oddziela delikatna, miękka linia horyzontu. Sfumato między dwoma bezkresami nasyca fotograficzne obrazy melancholijnym, poetyckim nastrojem. Prace Lachowicza wpisują się w obszar postkonceptualnych poszukiwań, fotografii permanentnej, polegającej na skrupulatnej rejestracji rzeczywistości w rozmaitych jej przejawach. Są kontemplacyjne, celebrują duchowy wymiar natury. Słońce, które zaraz ma wzejść i dopiero co zaszło jest jak obietnica, a zarazem metafora kreacji, energii i siły ludzkiej wyobraźni. Poszczególne kadry nie pozwalają uchwycić pory – wschód i zachód słońca pozostaje w domyśle. Stanowią studium czasu, odwiecznej cyrkulacji, początku i końca. Zwykły nadmorski pejzaż nabiera w fotografiach Lachowicza metafizycznego charakteru.
Marta Ryczkowska (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 608).
.jpg "Andrzej Lachowicz")
