Andrzej Lachowicz

Artysta fotograf, grafik, rysownik, malarz, teoretyk sztuki. Urodził się w Wilnie, ale swoje życie związał z Wrocławiem (studiował w PWSSP we Wrocławiu – dyplom w 1965). Był członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików, pomysłodawcą i komisarzem odbywającego się w latach 1978–1995 Międzynarodowego Triennale Rysunku we Wrocławiu.
W latach 1970–1981 był współtwórcą neoawangardowej grupy „Permafo” – założonej wspólnie z Natalią LL, Zbigniewem Dłubakiem oraz Antonim Dzieduszyckim. Grupa prowadziła także galerię i wydawała czasopismo o tym samym tytule, tworząc jeden z najważniejszych ośrodków sztuki niezależnej i wymiany międzynarodowej sieci artystów tamtego czasu.
Lachowicz był aktywny zarówno na polu artystycznym, jak i teoretycznym. Od początku lat 70. zajmował się badaniem języka wizualnego fotografii i nowych mediów. Był autorem wielu realizowanych latami cykli fotograficznych, takich jak „Cień”, „Transplantacje”, „Znaki izomorficzne”, „Energia Luzu", „Energia Upadku", oraz licznych tekstów teoretycznych. Do jego ważniejszych publikacji należą „Poziomy energetyczne sztuki" (1978) czy „Zwątpienie i nadzieja" (1986).
Jego prace były wielokrotnie prezentowane na wystawach krajowych i międzynarodowych, a on sam uznawany jest za jednego z kluczowych twórców kształtujących polską scenę artystyczną w drugiej połowie XX wieku.
Lachowicz został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis" w 2009 roku, a także w tym samym roku otrzymał Nagrodę im. Katarzyny Kobro.
Jego prace znajdują się w zbiorach: Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.