Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

W ramach odbywającej się w Muzeum Sztuki w Łodzi w 1973 roku Akcji Warsztat Paweł Kwiek przeprowadził działanie,  dla którego punktem wyjścia stała się fotografia przedstawiająca grupę osób na plaży. Artysta poprosił obecnych o napisanie opisów tego przedstawienia.

Badawczy charakter tej pracy oparty jest - podobnie jak ma to miejsce w filmie Ja + telefon - na napięciu pomiędzy werbalną narracją, a obrazem. Translacja wizualnego komunikatu na opowieść odbywa się poprzez wypełnianie niewiadomych przez przypuszczenia. Stąd różne opowieści dają świadectwo nie tylko o samym przedstawieniu, ale i o osobie, która obraz opisuje. Oto opis napisany przez Wacława Antczaka: 

"Bywają jeziora nieprzejrzane okiem. Nie ulega złudzeniu, że woda na zdjęciu to morze. Młodzież na brzegu jest intelektualna i rozbawiona. Jest wśród nich zespolenie wynikające z długiej przyjaźni i znajomości braterskiej. Może jeden wariant ich zainteresowania zaistniał z powodu zbliżania się ku nim osób, z którymi pragnęliby się szybciej przywitać po długiej rozłące lub umówili się uprzednio tutaj zobaczyć. Osoby na zdjęciu dysponują humorem i pełnią życia, mają wiele nadziei na powodzenie, sukcesy materialne i seksualne. Schylona sylwetka środkowa sugeruje osobę płci żeńskiej pod znakiem zapytania, ponieważ jest w spodniach - złudzenie jako dziewczyna niweluje. Drugim wariantem ich zainteresowania może być odchodzący przyjaciel lub przyjaciele albo odchodzący statek. Osoby zainteresowane skierowane są w stronę brzegu i niewidoczny statek eliminuje ten drugi wariant. Morze jest spokojne za wyjątkiem pasatu co dmie od strony morza. Grupa stoi samotna na plaży dlatego, że nie ma pogody o tej porze roku, nie widać cieni, niebo zamglone, bezsłoneczne mimo letniej pory lipcowej". 

Daniel Muzyczuk