Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Grupa Sędzia Główny eksploruje cielesność i seksualność – uładzoną przez kulturę i rozwijaną przez przemysł porno. W swoich działaniach artystki wprowadzają dysonans, poruszają się na granicy piękna i bólu, podniecenia i wstrętu. „Performance LXIV" nawiązuje do erotycznej gry. Artystki zaprzęgają w swoje działanie elementy praktyk BDSM (ang. bondage, discipline, sadism, masochism – związanie, dyscyplina, sadyzm, masochizm) – otaczają swoje ciała ciasnym bandażem, smagają się sznurem. Artystki stworzyły sytuację ekskluzywną i voyeurystyczną zarazem – jedna osoba z publiczności mogła wziąć udział w „sesji”, inni podglądali sytuację za pośrednictwem symultanicznej projekcji wideo. LXIV wskazuje na aspekty seksualności, które podlegają regułom i dyscyplinowaniu. Artystki ujawniają cudze i własne fantazje, miksują prywatne z publicznym, aby zachwiać symbolicznym porządkiem i wyjść poza schemat ról kobiety-ofiary i kobiety-obiektu pożądania.

Marta Ryczkowska (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 588).

Trzy nagrania z performansów artystek, zatytułowane „Rozdział XXVII", „Rozdział LXI" i „Rozdział LXIV", to kolejne epizody, zrealizowane w różnych przestrzeniach, analizujące temat roli kobiety we współczesnym społeczeństwie. Artystki, posługując się własnymi ciałami, często na granicy wytrzymałości fizycznej, obnażają stereotypy myślowe, a ich działania są komentarzem do uprzedmiotowienia kobiet i ich codziennych zmagań z destrukcją relacji i poniżeniem oraz społecznym przyzwoleniem na agresję.

Mariusz Walczak (Cytat za: „Na zachętę do muzeum. Kolekcja Łódzkiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych", red. Anna Saciuk-Gąsowska, współpraca Grzegorz Musiał, Muzeum Sztuki, Łódź 2013, s. 138).