Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Rzeźba dla Ziemi" („Równowaga balansu") powstała w 1974 roku w ramach Sympozjum w Ubbaboda w Szwecji jako pierwsza z cyklu „rzeźb dla Ziemi”. Realizacja ta wpisuje się w charakterystyczne dla początków land artu działania bazujące na pracy zakorzenionej bezpośrednio w ziemi i w ciałach artystów, wykonywanej przy użyciu siły fizycznej.

Artystka przez trzydzieści dni kopała łopatą dół o promieniu jej wzrostu, usypując jednocześnie kopiec powtarzający kształtem wydobytą z ziemi półkulę. Następnie obsiała obydwie powierzchnie namoczonymi ziarnami trawy. Zaraz po wypuszczeniu pędów rzeźba, wbrew woli artystki, została zniszczona spychaczami (pod pretekstem braku zgody budowlanej).

Fotografie i szkice są dokumentacją procesu powstawania pracy. Praca w Ubbaboda zainicjowała cykl „rzeźb dla ziemi” realizowany w drugiej połowie lat 70. XX wieku. Jego rozwinięciem były projekty „rzeźb kosmicznych” podejmujące poszukiwania w ziemskiej materii trajektorii ciał niebieskich i praw rządzących kosmosem.

Cykl „Rzeźba dla Ziemi" („Równowaga balansu"), obejmuje 17 prac (fotografii i szkiców na papierze, w tym 3 barwne i 14 czarno-białych).

Joanna Sokołowska

Rzeźba dla Ziemi (Równowaga balansu) to seria prac dokumentujących performans o tym samym tytule, który odbył się w szwedzkiej miejscowości Ubbeboda w 1974 roku. Działanie polegało na własnoręcznym wydrążeniu przez artystkę półkolistego wykopu o średnicy 400 cm i głębokości odpowiadającej jej wzrostowi (163 cm) oraz usypaniu z wydobytej ziemi niewielkiego pagórka tuż obok. Artystka formowała pracę przez 30 dni, po czym obie jej części obsiała rzeżuchą. Była to jedna z pierwszych realizacji land artu w historii sztuki europejskiej – zakorzeniona bezpośrednio w ziemi i ciele artystki, wykonana przy użyciu jej własnej siły fizycznej. Dziś istnieje jedynie w formie dokumentacji fotograficznej.