Film

W fabrykach, biurach, szpitalach, domach opieki, Internecie, kuchniach, muzeach, kinie jesteśmy żonami! Żonami heteroseksualnego, białego mężczyzny nazywanego „ekonomią”. Czas na rozwód i wystawienie słonego rachunku.

    Pauline Boudry/Renate Lorenz, Charming for the Revolution, 2009

Wystawa "Wszyscy ludzie będą siostrami" i związane z nią wydarzenia performatywne proponują feministyczne przechwycenie idei braterstwa. Negocjują i zapośredniczają sojusze w oparciu o postulat potencjalnie otwartego, przecinającego podziały płciowe siostrzeństwa. Polem walki o nie jest obszar pracy, produkcji i reprodukcji życia, a prace artystyczne są mediatorkami diagnozy, transformacji i interwencji w obszarach pamięci, afektów, znaczeń i wyobraźni.

Punktem wyjścia dla wystawy jest krytyka ekonomicznej opresji kobiet w patriarchacie wyartykułowana w międzynarodowym ruchu sztuki feministycznej w latach 60. i 70. Jednym z obszarów zainteresowań artystek i kolektywów aktywistycznych była nieodpłatna praca opiekuńcza i niewidzialna, marginalizowana, sprywatyzowana sfera gospodarstwa domowego. Celem ich działań – realizowanych często w formie agitpropowych wystaw, dydaktycznych kampanii, performansów, filmów dokumentalnych – było włączenie tych obszarów do przestrzeni publicznej i ekonomii politycznej, a w rezultacie przewartościowanie pracy reprodukcyjnej wykonywanej głównie przez kobiety. Jednocześnie próbowano zmienić myślenie o celach i podmiotach ekonomii w oparciu o doświadczenia troski i miłości pracy opiekuńczej. Artystki i artyści angażowali się także w debaty dotyczące dyskryminacji pracownic najemnych, wysokiej feminizacji zawodów o niskim prestiżu społecznym, nierówności płac ze względu na płeć. Dyskusjom tym towarzyszyły próby dekolonizacji kobiecego ciała, kontestacja i feministyczne przechwytywanie seksistowskiego utowarowienia jego wizerunku.

Wystawa wpisuje ten wciąż niezakończony fragment historii walk społecznych i zaangażowanej w nie sztuki w splot powiązań, które warunkuje, przemieszcza i intensyfikuje globalizacja. Ekonomiczna eksploatacja różnicy płciowej funkcjonuje  jako jeden z wielu przecinających się czynników takich jak rasa, klasa społeczna, etniczność/narodowość, gatunek, rodzaj zasobów czy asymetrie między gospodarkami peryferyjnymi i rdzenia, mobilizowanych do nieustannej akumulacji kapitału i generowania nierówności. Odpowiadając na współzależne mechanizmy i wzory dominacji, prace na wystawie kwestionują ich roszczenia do poznawczej hegemonii. Rezonują z kształtującymi się zmianami w myśleniu o gospodarowaniu życiem na Ziemi.

Historycznym punktem odniesienia dla wystawy, części nowopowstających prac i wydarzeń performatywnych są historie pracownic związanych z przemysłem włókniarskim, który ukształtował robotniczą przeszłość Łodzi.

Artystki: Berwick Street Film Collective, Pauline Boudry/Renate Lorenz, Sarah Browne, Agnieszka Brzeżańska, Jan Czapliński, Ines Doujak we współpracy z Johnem Barkerem, Köken Ergun, Hackney Flashers, Krystyna Gryczełowska, Margaret Harrison, Elżbieta Jabłońska, Birgit Jürgenssen, Irena Kamieńska, Ola Kozioł/Suavas Levy, Nalini Malani, Marge Monko, Şükran Moral, Teresa Murak, Letícia Parente, Agnieszka Piksa, Marcin Polak, Aleksandra Polisiewicz, Raqs Media Collective, R.E.P., Alicja Rogalska, Daniel Rumiancew, Jadwiga Sawicka, Allan Sekula, Jo Spence, Rosemarie Trockel, Agnès Varda, Mona Vǎtǎmanu/Florin Tudor, Zorka Wollny.

kuratorka: Joanna Sokołowska
koordynatorka: Martyna Gajda
architektura wystawy: Krzysztof Skoczylas
aranżacja graficzna: NOVIKI
produkcja prac Jana Czaplińskiego i Zorki Wollny: Marta Olejniczak/Teatr Nowy im. K. Dejmka w Łodzi
współprodukcja pracy Aleksandry Polisiewicz: Anna Lisiewicz/Muzeum Fabryki w Łodzi