Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Obraz jest przykładem nowego realizmu – tzw. faktorealizmu. Była to propozycja tworzenia sztuki zaangażowanej, która powstała w kręgu artystów lewicowych w latach 30. XX wieku. Faktorealizm miał odwoływać się do realistycznej formy i łączyć ją z aktualnymi treściami społecznymi. Na obrazie mężczyzna wznosi do ust tubę, dwaj pozostali podnoszą jak transparenty obrazy – jeden przedstawiający pracujących ludzi, drugi martwego robotnika. Demonstracja obrazów to pokaz propagandowej siły realizmu.

Demonstracja obrazów Marka Włodarskiego z 1933 roku jest przykładem faktorealizmu. Ta propozycja tworzenia sztuki zaangażowanej powstała w kręgu lewicowych artystów lwowskich w latach 30. Faktorealizm miał się odwoływać do realistycznej formy i łączyć ją z aktualnymi treściami społecznymi, montując ze sobą różne fakty społeczne. Obraz przedstawia trzech mężczyzn: jeden z nich wznosi do ust tubę, dwaj pozostali podnoszą obrazy niczym transparenty. Na pierwszym z obrazów-transparentów znajdują się ludzie przy pracy, na drugim zaś martwy robotnik. W 1948 roku Włodarski namalował inną, abstrakcyjną wersję tej pracy zatytułowaną Demonstracja.

Opis dedykowany osobom słabo słyszącym i niesłyszącym

Marek Włodarski jest autorem obrazu Demonstracja obrazów. Temat ten podejmował wielokrotnie. Płótno z 1933 roku to przykład obrazów w obrazie. Na kompozycji znajduje się trzech mężczyzn, wszyscy wyglądają jak ludzie socjalizmu. Pierwszy z nich ubrany jest w spodnie i błękitną koszulę, ma podwinięte rękawy, do ust przykłada tubę, sprawia wrażenie osoby, która zaraz będzie przemawiać. Drugi mężczyzna jest ubrany niemal tak samo, tylko koszula ma biały kolor, w rękach trzyma obraz w ramie, na którym leży człowiek w mundurze. Być może nie żyje. Trzeci mężczyzna został pokazany do pasa, ubrany w koszulę z krawatem, w dłoniach również trzyma obraz niczym transparent. Na płótnie występują dwie idące osoby, w krajobrazie przypominającym budowę. Demonstracja obrazów została namalowana realistycznie. Sam artysta nazywa to faktorealizmem. Taki sposób malowania przypomina prace socrealistyczne. Włodarski miał poglądy lewicowe. Postaci z obrazu być może są robotnikami. Gesty, które wykonują mogą wskazywać na wyższość sztuki. Namalowane płótna urastają do rangi czegoś bardzo ważnego.

Marek Włodarski to polski artysta malarz, pochodzenia żydowskiego. Studiował we Lwowie najpierw w Wolnej Akademii Sztuk Pięknych, a później Państwowej Szkole Przemysłowej. Wyjechał do Paryża, gdzie przez pół roku kształcił się pod okiem Fernanda Legera. Znał się z Andre Bretonem, Andre Massonem czy Brunonem Schulzem. Należał do lwowskiej grupy awangardowej „Artes”. Uczestniczył w kampanii wrześniowej. Pierwotnie nazywał się Henryk Streng, zmienił jednak nazwisko po wkroczeniu wojsk niemieckich na teren Lwowa w 1941 roku. Przebywał w obozie koncentracyjnym Stutthof. Po wojnie zaczął być nauczycielem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, a potem w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W jego twórczości widoczne są wpływy Fernanda Legera i Marca Chagalla.

Autor skryptu: Maja Pawlikowska