Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Biblijna historia stworzenia świata jest kostiumem malarskiego eksperymentu. Demiurg w lewym górnym rogu płótna nie jest Bogiem ze Starego Testamentu. To raczej figura samego Witkacego, wcielający w życie własną teorię Czystej Formy. Obraz składa się w niej z licznych elementów kontrastujących ze sobą wielkością, barwą, rytmem. Ich wielość buduje jednak pojedynczą kompozycję. Kontemplacja tego paradoksu ma prowadzić według artysty do doświadczenia metafizycznej tajemnicy jedności w wielości.

Biblijna scena w interpretacji Stanisława Ignacego Witkiewicza stanowi wyraz koncepcji Czystej Formy. Artysta buduje dynamiczną, pełną kontrastów kompozycję, której napięcie ma wzbudzać w odbiorcy metafizyczny niepokój i prowadzić ku refleksji nad tajemnicą istnienia. Dzieło odzwierciedla duchową i psychologiczną kondycję człowieka epoki nowoczesnej – pełnej chaosu i przeczucia nadchodzącej katastrofy. Zainteresowanie Witkiewicza życiem psychicznym pogłębiło się pod wpływem psychoanalizy; po zakończonej terapii artysta przyjął pseudonim Witkacy.