Stanisław Ignacy Witkiewicz

Portret podwójny

Udostępnij:
Datowanie: 1925 r.
Technika: pastel
Materiały: pastel, papier
Rozmiar:wys. 50 cm, szer. 65 cm
Sposób nabycia:dar
Data nabycia: 29.03.1939
Numer inwentarzowy: MS/SN/RYS/40
Cyfrowe udostępnienie zasobów Muzeum Sztuki w Łodzi

Projekt pn. Cyfrowe udostępnienie zasobów Muzeum Sztuki w Łodzi współfinansowany jest w ramach Działania 2.3 Cyfrowa dostępność i użyteczność informacji sektora publicznego, poddziałanie 2.3.2 Cyfrowe udostępnienie zasobów kultury, oś priorytetowa II E-administracja i otwarty rząd Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa.

Projekt pn. Cyfrowe udostępnienie zasobów Muzeum Sztuki w Łodzi współfinansowany jest w ramach Działania 2.3 Cyfrowa dostępność i użyteczność informacji sektora publicznego, poddziałanie 2.3.2 Cyfrowe udostępnienie zasobów kultury, oś priorytetowa II E-administracja i otwarty rząd Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Kwota dofinansowania: 679 359,96 PLN 

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Kwota dofinansowania: 679 359,96 PLN 
Wystawy

Witkacy i kobiety [2015-06-01-2015-08-31]
Hommage a Stanislaw-Ignacy Witkiewicz [1980-04-25-1980-06-01]
Stanisław Ignacy Witkiewicz. Czuły sejsmograf epoki przyspieszenia [2022-05-12-2022-09-18]

Bibliografia

Jürgen Harten, Ryszard Stanisławski, Hommage a Stanislaw-Ignacy Witkiewicz, Düsseldorf : Städtische Kunsthalle, Düsseldorf , poz. kat. 64.

Stanisław Ignacy Witkiewicz

Jako malarz, portrecista, pisarz i dramaturg prezentował model artysty totalnego, dla którego sztuka była nie tylko twórczością, ale również wyrazem bolesnego odczucia rozpadu wartości i świata. Ważnym elementem jego aktywności była również fotografia – początkowo wykonywał pejzaże i serie portretów. Istotne w jego zdjęciach było zafascynowanie twarzą i możliwościami fotografii, która pozwalała rejestrować krótkotrwałe, zmienne stany emocjonalne. W latach 20. i 30. fotografia była dla Witkacego formą utrwalenia jego „teatru życia”, była grą z własną osobowością – prawdziwą i wyimaginowaną. Ewa Gałązka  (Cytat...

Więcej informacji