Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Starotestamentowa historia Abrahama, na prośbę żony Sary, a wbrew sobie wypędzającego niewolnicę Hagar, z którą miał syna Izmaela, może być odczytywana jako figura rozterek artysty. Linoryt powstał w roku, w którym Marek Szwarc, Żyd, w tajemnicy przyjął religię katolicką.

---

Opis dedykowany osobom ze spektrum autyzmu

Informacje o artyście.
Marek Szwarc:
●    był malarzem i rzeźbiarzem;
●    malował portrety i pejzaże;      

●    najczęściej interesowały go tematy biblijne i tradycja żydowska.

Opis dzieła:
●    Abraham i Hagar to graficzny linoryt odbity na tkaninie jedwabnej;
●    nawiązuje do biblijnej historii z Księgi Rodzaju: Abraham miał syna Izmaela z niewolnicą Hagar. Miał też syna Izaaka ze swoją żoną Sarą. Na prośbę Sary, Abraham wypędził Hagar razem z synem. Abraham nie chciał tego uczynić;

●    na grafice Abraham uniesioną lewą ręką odprawia Hagar i Izmaela. Prawą rękę Abraham zgina w geście, który może być gestem pożegnania bądź błogosławieństwa.

Autor skryptu: Małgorzata Wiktorko 

---

Opis dedykowany osobom słabo słyszącym i niesłyszącym

Marek Szwarc wykonał grafikę Abraham i Hagar. Praca ta nawiązuje do starotestamentowej historii z Księgi Rodzaju. Abraham był związany z dwiema kobietami żoną Sarą i kochanką Hagar. Z obiema miał też synów. W opowieści, Sara nakazuje mężowi, aby wypędził na pustynię Hagar i ich syna Izmaela. Do Abrahama przychodzi Bóg i pociesza, obiecuje, że obaj synowie będą twórcami wielkich narodów. Artysta w swojej grafice pokazuje moment, w którym Abraham uniesioną, lewą ręką, nakazuje Hagar i Izmaelowi odejście. Opowieść mówi o tym, że Sara każe swojemu mężowi wyrzucić Hagar i ich syna Izmaela. Mają pójść na pustynię. Bóg przychodzi do Abrahama i dobrze z nim rozmawia, pociesza. Bóg obiecuje Abrahamowi, że jego synowie będą ważni, będą rządzić narodami. Grafika przedstawia moment z opowieści, kiedy to Abraham karze Hagar i Izmaelowi odejść. Robi to lewą ręką. Jego prawa ręka wykonuje gest pożegnania lub błogosławieństwa.

Marek Szwarc był żydowskim malarzem i rzeźbiarzem. Studiował w Paryżu w Ecole des Beaux. Znał wielu artystów awangardowych, m.in. Chagalla, Soutine’a, Kislinga, Pascina. Od 1919 roku był członkiem grupy Jung Jidysz. Pomimo, że w latach 40. Przeszedł na katolicyzm, nadal uważał się za „ Żyda wyznania katolickiego”. Jego sztuka była przedstawiająca, używał symboliki religijnej, chętnie sięgał po tematy biblijne. Podczas II wojny światowej walczył na uchodźstwie w armii polskiej. Malował także pejzaże, portrety, martwe natury. Po wojnie zaczął tworzyć rzeźby w kamieniu i drewnie.

Autor skryptu: Maja Pawlikowska

---

W grafice tej Szwarc przywołał starotestamentową historię z Księgi Rodzaju, przedstawiającą relacje dwóch kobiet, które urodziły synów spłodzonych przez tego samego mężczyznę, Abrahama. Historię o tyle interesującą, że to kobiety, a zwłaszcza władcza żona Abrahama, Sara, pełnią w niej dominującą rolę. Abraham wykonuje posłusznie polecenia małżonki, w tym to, które dotyczy wypędzenia Hagar i jej syna Izmaela na pustynię. Sara występuje tu w obronie praw swojego syna. Abraham sam nie podjąłby podobnej decyzji, żal mu Hagar, a przede wszystkim własnego syna. W tej trudnej sytuacji pociesza go Bóg, obiecując, że zarówno syn Sary, Izaak, jak i syn Hagar, Izmael, będą protoplastami wielkich narodów. Bóg interweniuje zresztą nie raz w tej historii, dwukrotnie wybawiając Hagar od śmierci. Szwarc przedstawia moment, w którym Abraham uniesioną lewą ręką odprawia Hagar i Izmaela, prawą zgina zaś w geście, który może być gestem pożegnania bądź błogosławieństwa.

Anna Saciuk-Gąsowska