Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Na kolumnie złożonej z płytek przecinających się pod kątem prostym osadzone jest ramię skierowane ukośnie w górę, zakończone haczykowatą formą trójkątną. Rzeźba, jak inne prace artysty, zbudowana jest zgodnie z zasadą równoważenia płaskich elementów geometrycznych. Nie jest bryłą, ale konstrukcją przestrzenną. Przypomina żuraw budowlany. Odpowiada założeniom produktywizmu, zgodnie z którymi artysta projektuje życie nowego społeczeństwa. Ma charakter modelu dla przemysłu czy architektury.

Konstruktywiści, projektując przyszłą bryłę świata i przedstawiając wizję „nowego” społeczeństwa, tworzyli na wpół abstrakcyjne rzeźby. Były to modele budynków użyteczności publicznej, pomników-kompozycji na cześć nowych czasów, dekoracje teatralne albo po prostu monumenty z brył. Konstrukcje przestrzenne artysta tworzył w latach 1918-1921, a przybierały one formy od lekkich, wręcz chybotliwych, poprzez ciężkie i masywne do kolistych, elipsoidalnych, wiszących w przestrzeni. Rodczenko wykorzystywał w nich linearyzm, a więc taki sposób ujmowania tworzonego przedmiotu, w którym linie (proste lub krzywe) „zapętlają się” w coraz to nowe i coraz bardziej złożone układy. Konstrukcja nr 6 jest oderwanym od rzeczywistości szkicem przedmiotu, którego kształt, kolor i faktura podporządkowane są linii, jak to ujął Rodczenko – „szkieletowi konstrukcji”.

Maciej Cholewiński (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 832).