Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Przedstawione prace to seria kompozycji rysowanych ołówkiem na kartonie, w których artysta zawarł to, co szczególnie interesowało go w okresie twórczości przypadającym na połowę lat 60. Podejmuje w nich, dobrze znane z jego obrazów, wątki przestrzeni, ruchu, światła, a przede wszystkim zagadnienie linii. Gierowski bada ich wzajemne relacje, powstające napięcia i ruch. Linia pojawia się w pracach w formie prostej, zagiętej półkoliście, zygzakowatej, pojedynczo i w wiązkach o różnorodnym zagęszczeniu. Jej natężenie służy autorowi do budowania kompozycji zróżnicowanych walorowo, dynamicznych i o niejednorodnej strukturze. Tym, co szczególnie interesuje go w linii, a co zostało zawarte w omawianych pracach, jest jej niejednoznaczność – pewnego rodzaju zawieszenie między wykresem fizycznym, a nieskończonością o charakterze metafizycznym. Z jednej strony niesie za sobą spokój, a z drugiej emocje, narusza stabilną przestrzeń albo ją uspokaja, jest ucieczką i zarazem dążeniem, otarciem i zamknięciem.

W latach 60. Gierowskiego interesują zjawiska fizyczne i złudzenia wzrokowe, które stara się przenieść w obszar malarstwa. Czerpie z doświadczeń naukowych opisujących różnego rodzaju fenomeny niedostępne dla ludzkiego wzroku. W rysunkach posługując się linią, a w malarstwie także kolorem, ukazuje ślad punktu w ruchu, przenosi na papier lub płótno falę uderzeniową, wiązkę światła czy napięcia związane z działaniem pól elektromagnetycznych.

Mariusz Hermansdorfer, opisując twórczość Stefana Gierowskiego, zauważył, że w jego pracach „układy linearne tworzą rodzaj stelaża wspierającego kolorystyczną budowę” (M. Hermansdorfer, „Emocja i ład", 2004). Prezentowane rysunki dają nam możliwość wejrzenia w ten stelaż. Nie należy ich jednak postrzegać jako szkiców, to bowiem, jak podkreśla sam autor, prace w pełni autonomiczne. Wykonane na kartonie o dużym formacie (100 x 70 cm) stanowią wyraz potrzeby artysty, aby wypowiedzieć się w takiej właśnie formie, którą uważa za obraz myśli usytuowany najbliżej ludzkiej natury.

Praca została nabyta do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi bezpośrednio od artysty.

Dorota Stolarska-Kultys

Prezentowane prace to seria rysunków ołówkiem. Zostały wykonane na dużych kartonach. Artysta porusza w nich temat przestrzeni, ruchu i światła. Tych tematów dotyczyły też jego prace malarskie. Tym, co interesuje go najbardziej, jest linia. Gierowski bada jej ruch, napięcia i relacje. W omawianych pracach linia pojawia się w formie prostej, zagiętej, jako zygzak, pojedynczo i w grupie. Artysta posługuje się nią by pokazać zjawiska z obszaru fizyki, których nie widzimy gołym okiem.

Dorota Stolarska-Kultys

Informacje o artyście i jego twórczości:

Stefan Gierowski malował obrazy abstrakcyjne. Są to obrazy, które nie przedstawiają żadnych postaci ani przedmiotów. Artysta nadawał swoim obrazom następujące po sobie numery.

Opis dzieła:

Stefan Gierowski wykonał rysunki ołówkiem. Rysował długie linie. Są to linie zagięte, zygzakowate, zagęszczone. Wydaje się, że się poruszają. Kiedy rysujemy, nie odrywając ołówka od kartki, to powstają długie splątane linie. Linia to punkt, który się poruszył.

Stefan Gierowski nawiązuje do znanych z matematyki wykresów funkcji. Rysunki artysty mogą też przypominać zjawiska fizyczne. Mogą kojarzyć się z rysunkami fali uderzeniowej, przedstawieniem wiązki światła, czy rozkładem pól magnetycznych.

Małgorzata Wiktorko, konsultacja ekspercka: Aleksandra Oszczęda.

Projekt pn. Cyfrowe udostępnienie zasobów Muzeum Sztuki w Łodzi współfinansowany jest w ramach Działania 2.3 Cyfrowa dostępność i użyteczność informacji sektora publicznego, poddziałanie 2.3.2 Cyfrowe udostępnienie zasobów kultury, oś priorytetowa II E-administracja i otwarty rząd Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Kwota dofinansowania: 679 359,96 PLN