Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Chodź do mnie" to videoperformance z serii zapisów biologiczno-mechanicznych, w których Robakowski bada relację stanów psychofizycznych organizmu z urządzeniami służącymi mechanicznemu zapisowi. Tematyka ta angażowała artystę już w latach 70. Powstały wówczas m.in. film Idę (1973) oraz film-performans „Ćwiczenie na dwie ręce" (1976) i „Po linii" (1976). We wszystkich tych realizacjach kamera oderwana od oka traktowana jest jako przedłużenie ciała filmującego.

W „Chodź do mnie" kamera skierowana jest na prostą białą linię namalowaną na piłkarskiej murawie. Urządzenie traktowane jako dodatek do ciała filmowca podąża za linią wzdłuż i w tył, zgodnie z tym, jak przemieszcza się artysta. Kilkukrotnie rejestruje jego cień, a w końcowej scenie fragment butów. Stronę wizualną uzupełnia warstwa dźwiękowa – melodyjnie wypowiadany onomatopeiczny dźwięk „pam” nadje obrazowi rytm. W przeciwieństwie do wcześniejszych realizacji, w tym przypadku dźwięk z offu to nie głos Robakowskiego, a Bogdana Konopki. Wideo pozbawione jest narracji, podążanie za linią służy bezpośredniemu przekazaniu specyficznie subiektywnej perspektywy. Linia odzwierciedla przeżywanie przez artystę przestrzeni w czasie. Struktura wideo jest podyktowana zmianą położenia kamery. Robakowski, wprowadzając do pracy motyw linii w sposób ironiczny nawiązuje również do linearnej narracji tradycyjnego filmu, którą neguje w swoich realizacjach. Motyw ten pojawił się już wcześniej w innej pracy artysty, wspominanym videoperformance „Po linii". Był to zapis obrazów z kamery trzymanej przez autora i rejestrującej jego poruszanie się (chodzenie, bieganie, skakanie, jeżdżenie) względem linii. W ten sposób powstał obraz filmowy stanowiący odbicie jego witalności biologicznej.

Zarówno „Chodź do mnie", jak i „Po linii" stanowią rejestrację przeżycia artysty, które staje się jednocześnie doświadczeniem odbiorcy. Obraz zastępuje konkretne fizyczne doznania pozornie niedostępne dla unieruchomionego przed ekranem widza. Rytm filmu odzwierciedlają konkretne fizyczne doświadczenie. Energia biologiczna zostaje wyrażona za pośrednictwem urządzenia mechanicznego.

Praca została nabyta do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi bezpośrednio od artysty.

„Chodź do mnie" to film, w którym Robakowski bada relację człowieka z urządzeniami służącymi do mechanicznego zapisu, takimi jak kamera czy aparat fotograficzny. Kamera trzymana z dala od oka traktowana jest jako element ciała filmującego. W „Chodź do mnie" kamera skierowana jest na białą linię na piłkarskim boisku. Widzimy, jak linia przesuwa się zgodnie z ruchami artysty. W rytm filmu wprowadza nas dodatkowo dźwięk. Podążamy za ruchem artysty. Jako odbiorcy mamy poczucie, że bierzemy w nim udział.

Dorota Stolarska-Kultys

Informacje o artyście:

Józef Robakowski to twórca filmów eksperymentalnych. W latach 1970 -1977 należał do awangardowej grupy artystycznej -  Warsztat Formy Filmowej. W latach 80. powrócił do rejestrowania kamerą filmową swoich doświadczeń.

Opis dzieła:

 „Chodź do mnie” to krótki film. Józef Robakowski rejestruje za pomocą kamery białą linię piłkarskiego boiska. Wydaje się, że linia nie ma ani początku, ani końca. Artysta chodzi do przodu i do tyłu. Trzyma kamerę z dala od oka. Ruch kamery zależny jest od ruchów ciała artysty. Czasem widzimy jego cień. Na końcu kamera pokazuje też czubki butów artysty.

Małgorzata Wiktorko, konsultacja ekspercka: Aleksandra Oszczęda.

Autor: Józef Robakowski
Tytuł: „Chodź do mnie”        
Rok powstania: 1990
Tworzywo: kaseta VHS
Czas trwania: 5 min
Ze zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi

Film rozpoczyna się od planszy z napisem: „come to me ’90”. Następnie zaczynamy obserwować spacer po piłkarskiej murawie. Kamera skierowana jest bezpośrednio na białą linię piłkarskiego zielonego boiska. Operator przemieszcza się wzdłuż niej, zatrzymuje, zawraca, obraca, idzie dalej. Ukazuje linię raz z prawej, raz z lewej strony. Kilka razy zarejestrowany zostaje cień sylwetki i nóg kroczącej osoby. Co jakiś czas na murawie pojawia się uschnięty liść. Na jednym z ostatnich ujęć obiektyw kamery skierowany zostaje na czubki brązowych butów. Na planszy końcowej napisy: „video”, poniżej: „j.robakowski”, poniżej: „wokal”, poniżej: „b.konopka”, poniżej: „r. 1990”.

Katarzyna Kończal, konsultacja ekspercka: Magdalena Rutkowska.

Projekt pn. Cyfrowe udostępnienie zasobów Muzeum Sztuki w Łodzi współfinansowany jest w ramach Działania 2.3 Cyfrowa dostępność i użyteczność informacji sektora publicznego, poddziałanie 2.3.2 Cyfrowe udostępnienie zasobów kultury, oś priorytetowa II E-administracja i otwarty rząd Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Kwota dofinansowania: 679 359,96 PLN