Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Kulminacją przejmującego spektaklu jest scena odcięcia sztucznych genitaliów od przybranego przez artystkę kostiumu stanowiącego imitację chłopięcego ciała. Inscenizacja odgrywana w siedemnastowiecznym teatrze z iluzjonistyczną dekoracją stylizowana jest na jednoaktową barokową operę i odwołuje się do historycznego zjawiska kastracji chłopców obdarzonych pięknym głosem, zjawiska, które wygasało w późnym baroku. Artystka z jednej strony eksponuje akt, który wykonywany w ukryciu umożliwiał najsłynniejsze operowe wykonania tamtych czasów, a z drugiej włącza ten akt w swoje dzieło przepracowywania tożsamości płciowej. Uzyskawszy ambiwalentną płciowo postać kastrata, a zatem chłopca, któremu uniemożliwiono stanie się mężczyzną, artystka odśpiewuje Ave Maria Schuberta. Il Castrato stanowi jedną z części cyklu W Sztuce Marzenia stają się rzeczywistością, nad którym Kozyra zaczęła pracę w roku 2003. Rozwijając swoje wcześniejsze działania, traktujące tożsamość płciową jako przebranie, w cyklu tym Kozyra przymierza kostium kobiecości w jednej z bardziej przesadzonych wersji – divy operowej. W tym celu bierze lekcje śpiewu operowego u maestro Grzegorza Pitułeja oraz lekcje u mistrza hiperkobiecości – berlińskiej drag queen Glorii Viagry. W szeregu performensów artystka realizuje marzenie o cielesnym przeistoczeniu, które tylko w sztuce może stać się rzeczywistością.

Jarosław Lubiak (Cytat za: Abecadło, red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb. [209]).