Edward Łazikowski

Zona mikro/makro. Fragtory

Udostępnij:
Datowanie: 2006
Technika: zapis cyfrowy, film barwny z dźwiękiem
Materiały: płyta DVD
Rozmiar:czas trwania 3 min 13 s (1), 3 min 7 s (2) min
Sposób nabycia:zakup (dotacja MKiDN)
Data nabycia: 11.08.2021
Numer inwentarzowy: MS/SN/V/173/1-2

Opis dzieła

Dokumentacja działania przeprowadzonego w galerii Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi w 2006 roku, zrealizowana w formie dwukanałowej rejestracji wideo. Działanie było rozwinięciem stworzonej przez Łazikowskiego teorii Fragtorów oraz refleksji artysty na temat kluczowego znaczenia kolizji w istnieniu wszelkich bytów. 

„Wypracowałem nową ontologię, której centralną istotą jest fakt nieustannego panowania we Wszechświecie kolizji, które nie tylko fragmentują rzeczywistość, lecz dużo więcej – właśnie ją fragtoryzują. Każdemu obiektowi dodają dwa fragtory (ślady), doprowadzając w zależności od okoliczności, zarówno do ich rozdrabniania, jak i scalania w większe jednostki. A każdy byt ma strukturę trójskładnikową (co przy każdej okazji podkreślam), stąd nazwałem ową strukturę trójmentem. To znaczy: składa się z bytu źródłowego (w centrum) i dwóch jego śladów, które nazywam fragtorami.”

W działaniu brała udział czwórka osób. Głównym celem działania było przyjrzenie się śladom materii i ich ruchom. Osoby, ubrane w białe kombinezony oraz maski przeciwgazowe z czasów drugiej wojny światowej, znajdowały się na tle czarnej ściany. Każda z osób wyrzucała w przestrzeń pył drzewny. Dwa filmy wideo składające się na dokumentację są rejestracją przestrzeni dolnej galerii – gdzie stały osoby – oraz przestrzeni ponad nimi, gdzie widoczny był sam pył. 

Jakub Gawkowski

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego.

Logotyp

Logotyp


Edward Łazikowski
Edward Łazikowski

Edward Łazikowski (ur. 1939 w Bąkowie Górnym) - artysta intermedialny związany z Łodzią. Teoretyk sztuki, pisarz, performer, twórca obiektów, rysunków i fotografii. Jego debiutancka wystawa odbyła się w 1964 roku w Krakowie w klubie jazzowym Helikon. Po odbyciu służby wojskowej i pierwszych próbach artystycznych, podjął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (1970-1975).  Zaczynał jako performer i autor konceptualnych interwencji („Moje Apele” Relartacje, Dłusko, 1977). Jednak wkrótce postanowił stworzyć ekwiwalent dla działania performatywnego w postaci obiektu. Od początku lat 80. tworzy wieloelementowe...

Inne dzieła tego artysty / artystki
Zobacz także