Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Dokumentacja performansu w Galerii Art Forum w Łodzi. Artystka poddała prawą połowę ciała postarzającej charakteryzacji, lewa pozostała niezmieniona. Publiczność obserwowała proces przeistaczania się młodej kobiety w staruszkę. Działanie uwidaczniało różnice między nimi, zwracało uwagę na postrzeganie kobiecego ciała i tożsamości przez pryzmat wieku.

Film jest dokumentacją performance’u Ewy Partum, który odbył się w Galerii Art Forum w Łodzi. Artystka poddała prawą połowę swojego ciała zabiegom charakteryzatorskim, aby ją postarzyć, lewa część ciała pozostała nienaruszona. Zdjęcia dokumentowały powolny proces przeistaczania się młodej kobiety w staruszkę, coraz bardziej uwidoczniała się różnica pomiędzy jednym a drugim wizerunkiem. Ciało stało się artefaktem, który artystka wpisała w dyskurs feministyczny. Akcji towarzyszyły nagrane wypowiedzi Ewy Partum oraz Valie Export i Ulrike Rosenbach – artystek, które również diagnozowały kobiecą tożsamość z perspektywy ciała. Napis na podłodze: „Artysta nie ma biografii. Bo artystka – inaczej niż artysta – ma biografię. U artystki jest istotne, czy jest młoda, czy stara”, sugerował, iż artystka w przeciwieństwie do artysty jest rozliczana ze swojego wieku. Partum pokazała silny związek pomiędzy kobiecą samoidentyfikacją a jej wyglądem, który w ogromnym stopniu ją determinuje. Tym samym poddała krytycznej refleksji automatyzm postrzegania ciała i kobiecej tożsamości.

Marta Ryczkowska (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 526).

Film jest dokumentacją performance’u. Artystka za pomocą charakteryzacji postarzyła prawą połowę swojego ciała. Lewa część ciała pozostała nienaruszona. Zdjęcia dokumentowały powolny proces przeistaczania się młodej kobiety w staruszkę. Ciało stało się narzędziem.