Edward Krasiński
Stolik wielkanocny
| Datowanie: | 1991 |
| Technika: | odlew |
| Materiały: | brąz, drewno, sznurek |
| Rozmiar: | wys. 12 cm, szer. 60 cm, głęb. 13,5 cm |
| Sposób nabycia: | zakup |
| Data nabycia: | 1992 |
| Numer inwentarzowy: | MS/SN/R/444 |
Opis dzieła
Początki twórczości Edwarda Krasińskiego to obrazy utrzymane w stylistyce surrealizmu oraz rzeźby, podważające prawa grawitacji, o których Julian Przyboś pisał „rzeźby napowietrzne”. W 1968 r. podczas Balu w Zalesiu artysta wykorzystał obraz W krainie pieczonych gołąbków Breughla i dokonał na nim pierwszych interwencji niebieskim paskiem (scotch blue). Później ten element stał się jego znakiem rozpoznawczym, przyklejanym zawsze na takiej samej wysokości – 130 cm, „tworząc zasadzki, wciągając ją w niebezpieczną grę iluzji, podważając nieustannie rygor ciągłości” (Anka Ptaszkowska). Stolik wielkanocny był częścią wystawy w Muzeum Sztuki w Łodzi w 1991 r., na której sąsiadował z wypożyczonymi z teatru manekinami. Całość tworzyła rodzaj labiryntu, w którym naznaczone linią obrazy odnoszą się do tradycji konstruktywizmu i łączą z przedmiotami, które potraktowano w duchu surrealistycznym. Stolik wielkanocny, czyli wykonane z brązu raciczki oraz świński ogonek to igraszka, żart wykorzystujący charakterystyczny dla nadrealizmu zabieg fragmentaryzacji i rozproszenia iluzji.
Aleksandra Jach (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 460).
W późnym okresie swojej twórczości Edward Krasiński, oprócz kontynuowania interwencji z użyciem taśmy blue-scotch, tworzył również żartobliwe obiekty. Stolik wielkanocny to odlew w brązie przedstawiający wieprzowe racice, jakby wyjęte ze sklepowej witryny. Artysta zaprezentował tę pracę po raz pierwszy na wystawie indywidualnej w Muzeum Sztuki w Łodzi w 1991 roku. Rzeźba należy do grupy dzieł, w których artysta wychodził od elementów codzienności, aby nadawać im niesamowity charakter, tym samym powracając do surrealizujących poetyk z początku swojej drogi twórczej. Ponadto małe formy były przez niego wykorzystywane do tworzenia opartych na absurdalnych zestawieniach licznych interwencji w mieszkaniu-pracowni przy alei Solidarności 64 (dawniej Świerczewskiego) w Warszawie.
