Alain Jacquet do zbudowania współczesnej sceny pikniku nad brzegiem basenu wykorzystał kompozycję znaną z obrazu Édouarda Maneta Śniadanie na trawie (1863). Wspólne obu obrazom jest wytrącenie widza z jego wizualnych przyzwyczajeń. Manet szokował niekonwencjonalnym użyciem nagości i póz postaci. Jacquet drażni rozbiciem płaszczyzny malarskiej na drobne plamki uniemożliwiające ostre widzenie kształtów.

W Śniadaniu artysta używa serigrafii, jednej z technik poligraficznych, która tworzy efekt rastra, małych kropek zlewających się w całościowy obraz przy oglądaniu z pewnej odległości. Zabieg ten wynika z zaangażowania artysty w działalność ruchu mec-art (malarstwa mechanicznego) w latach 60. XX w. Jego główną ideą było wykorzystanie procesów mechanicznych, służących produkowaniu nośników informacji (szyldów, reklam, gazet), do konstruowaniu prac. Taka technicyzacja zastępowała mit twórczego gestu i unikatowość dzieła.

Aleksandra Janiszewska (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 666).