Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Narzędziem konceptualnych „Interwencji” jest niebieska linia. To pasek taśmy przyklejonej poziomo na wysokości 130 cm. Pasek przecina powierzchnie zawieszonych na ścianach przedmiotów. Dostosowuje się do oznaczanej przestrzeni. Kiedy taśma „wnika” w pozorną głębię struktur geometrycznych, zdaje się tracić materialność. Staje się abstrakcyjną linią. Artysta taśmą interweniuje w zastaną przestrzeń, oznaczając zarazem jej granice.

Niebieska linia nie ma końca. Jej faktyczny początek pozostaje nieznany, za jej prototyp jednak uznaje się 500-metrowy teleks z napisem bleu, wysłany przez artystę w 1970 r. na biennale w Tokio. "Interwencja" czyli operacja niebieskiego paska możliwa jest więc gdziekolwiek i kiedykolwiek – na drzewie domu w Zalesiu, na białej ścianie galerii Foksal, na dziedzińcu paryskiego muzeum, jak również na łazienkowej półce z przyborami toaletowymi.

Siedem lat później Krasiński napisał: „To jest niebieski pasek SCOTCH szer. 19 mm naklejany na ścianach galerii /I nie tylko/ na wysokości 130 cm. ON interweniuje W i demaskuje TO. ON istnieje, Mam do NIEGO zaufanie“.

Pasek scotcha stał się sunącym po powierzchni ściany autonomicznym bytem. Zgodnie z wytycznymi producenta taśmy (na każdej rolce widniał napis "decorate and repair") wyróżniał to, co istniało pod jego spodem i w specyficzny sposób łatał napotkane po drodze sensy i znaczenia.

Magdalena Ziółkowska (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 668).