Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Grabowski był łódzkim fotografikiem, prowadził dobrze prosperujący zakład fotograficzny w nieistniejącym już drewnianym domu przy ul. Kilińskiego 146. W jego portrecie Łodzi nie miałby czego szukać ani Eugène Atget, paryski fotograf-poeta, ani też Weegee, nowojorski łowca sensacji. Miasto jest senne, prowincjonalne, szarawe nawet w letnie dni. Pełno w nim parterowych, przekrzywionych domów z drewna, konnych wozów, ulic o nierównej nawierzchni. Tylko z niektórych fotografii możemy domyślić się prawdziwej wielkości miasta, któremu wystarczyło kilkadziesiąt lat, aby z maleńkiej osady zmienić się w potężną włókienniczą metropolię. Grabowski fotografował Łódź mniej okazałą, lichą, biedną, chociaż jej powstanie, tempo rozwoju, wielkość fortun, do których dochodzili jej mieszkańcy, były fenomenem na trudną do wyobrażenia skalę. Grabowski wybrał zaś zwyczajność.

Maciej Cholewiński (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 206-207)

Praca jest częścią zespołu.