Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Konstelacja" to przestrzenna wykonana z metalu rzeźba składająca się z trzech okręgów wspartych na sześciu „toczonych” stożkach. Stożki zostały rozmieszczone w taki sposób, że wyznaczają obszar trójkątów równobocznych. Mniejszy ustawiony został podstawą do widza, a większy wierzchołkiem. Można powiedzieć, że okręgi w pewnym sensie „lewitują” między stożkami. Trzymają się w wyznaczonych miejscach jedynie za sprawą własnego ciężaru i oporu materii. Unsworth, rezygnując z mocowań, bada interesujące go wątki grawitacji, równowagi i nieważkości. W pracy pojawia się również, ważne dla jego twórczości, zagadnienie napięcia. Da się je zaobserwować w punktach styku, w których stożki stawiają opór napierającym na nie okręgom. To miejsca pełne niepokoju, w których trwa ciągła walka i próba sił. Artysta eksplorował ten temat w wielu swoich wcześniejszych i późniejszych realizacjach rzeźbiarskich, m.in. w pracy „Oddalenie" (1980, kolekcja Muzeum Sztuki w Łodzi) czy w cyklu „Slate slab series" (1973). Najsilniej zainteresowanie to wybrzmiało jednak w serii performansów „Five secular settings for sculpture as ritual and burial piece" (1975), w których Unsworth, wykorzystując własne ciało, zderzał jego kruchość z naciskiem ciężkich obiektów.

Ken Unsworth, posługując się geometrią i minimalistyczną zredukowaną formą, odsyła odbiorcę do bardziej pogłębionych metafizycznych zagadnień. Rozwiązania zastosowane w „Konstelacji" skłaniają do refleksji na temat sił natury i funkcjonowania świata. Artysta nie zakłada z góry znaczenia swoich realizacji, pozostawiając pole do interpretacji odbiorcy. W swoich wypowiedziach podkreśla często, że rozumienie jego prac zależy od indywidualnych doświadczeń i wrażliwości widza.

Praca została nabyta do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi bezpośrednio od artysty.

Dorota Stolarska-Kultys
 

„Konstelacja" to rzeźba zrobiona z metalu. Składa się z trzech okręgów wspartych na sześciu stożkach. Okręgi leżą na stożkach, nie są do nich przyczepione. Trzymają się w wyznaczonych miejscach za sprawą własnego ciężaru i oporu materii. Wyglądają jakby unosiły się w powietrzu. W ten sposób artysta bada interesujący go problem równowagi i nieważkości. W pracy pojawia się również, ważny dla jego twórczości, temat napięcia. Jest ono obecne tam, gdzie stożki stykają się z okręgami.

Dorota Stolarska-Kultys

Informacje o artyście i jego twórczości:

Kenneth Lowell Unsworth to artysta australijski. Urodził się w 1931 roku na przedmieściach Melbourne, w Richmond. Jest jednym z najważniejszych współczesnych artystów Australii. Kenneth Lowell Unsworth robi rzeźby i instalacje. Instalacja to dzieło sztuki, które jest podobne do rzeźby. Może składać się z kilku części, kilku przedmiotów.

Kenneth Lowell Unsworth w swoich pracach podejmuje problem zachowania równowagi zawieszanych części instalacji.

Opis dzieła:

Praca „Konstelacja” składa się z trzech zawieszonych metalowych okręgów i sześciu stożków ustawionych na pomalowanej na biało kwadratowej podstawie. Okręgi ułożone są jeden w drugim. Między okręgami są stożki. Okręgi opierają się o boki stożków. Okręgi są zawieszone na wysokości ok. 3 cm od białej podstawy.

Małgorzata Wiktorko, Agnieszka Wojciechowska-Sej, konsultacja ekspercka: Aleksandra Oszczęda.

Autor: Kenneth Lowell Unsworth

Tytuł: „Konstelacja”

Wymiary: wysokość 17 cm,  szerokość 62,5 cm,  głębokość 62,5 cm

Technika: rzeźba z metalu i drewna

Rok powstania: 1978 - 1979

„Konstelacja” Kennetha Lowella Unswortha to kompozycja prezentowana na kwadratowej drewnianej białej poziomej podstawie, która jest jednocześnie ramą dla dzieła. Na białej podstawie znajdują się trzy różnego rozmiaru czarne metalowe okręgi i sześć czarnych smukłych stożków.  Trzy okręgi ułożone są koncentrycznie. Szerokość metalowych taśm to cztery i pół centymetra. Średnice okręgów to 19,2 centymetra, 35 centymetrów i 51 centymetrów. Okręgi nie spoczywają bezpośrednio na drewnianej podstawie, lecz są zaklinowane na stożkach,  z których trzy są w prześwicie między najmniejszym a środkowym kręgiem i pozostałe trzy – w prześwicie między okręgiem środkowym a największym. Układ stożków powtarza wierzchołki trójkątów równobocznych. Mniejszy – to trójkąt skierowany wierzchołkiem w stronę widza, większy –  podstawą do widza. Okręgi trzymają się w wyznaczonych miejscach jedynie za sprawą własnego ciężaru i oporu materii.

Unsworth, rezygnując z mocowań, bada interesujące go wątki grawitacji, równowagi i nieważkości. W pracy pojawia się również, ważne dla jego twórczości, zagadnienie napięcia. Da się je zaobserwować w punktach styku, w których stożki stawiają opór napierającym na nie okręgom. To miejsca pełne niepokoju, w których trwa ciągła walka i próba sił. Artysta eksplorował ten temat w wielu swoich wcześniejszych i późniejszych realizacjach rzeźbiarskich, m.in. w pracy „Oddalenie”, „Wiszący krąg kamieni” czy „Trzy w szeregu”.

Agnieszka Wojciechowska-Sej, konsultacja ekspercka: Magdalena Rutkowska.

Projekt pn. Cyfrowe udostępnienie zasobów Muzeum Sztuki w Łodzi współfinansowany jest w ramach Działania 2.3 Cyfrowa dostępność i użyteczność informacji sektora publicznego, poddziałanie 2.3.2 Cyfrowe udostępnienie zasobów kultury, oś priorytetowa II E-administracja i otwarty rząd Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Kwota dofinansowania: 679 359,96 PLN