Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

To jeden z wczesnych obrazów Wojciecha Fangora. Płótno wpisuje się w socrealizm, który od 1949 r. dominował w PRL-u. Zgodnie z założeniami tego nurtu dzieło sztuki powinno mieć realistyczną formę i proletariacką treść, a jego zadaniem było wspieranie oficjalnej polityki państwa i partii komunistycznej. W ramach tej polityki istotnym zagadnieniem było pogłębianie przyjaźni polsko-radzieckiej. Na obrazie ukazane jest wyzwolenie Warszawy spod okupacji niemieckiej w styczniu 1945 r.: spotkanie uśmiechniętych żołnierzy radzieckich z wdzięcznym ludem polskiej stolicy, które odbywa się ponad ciałami pokonanych żołnierzy Wehrmachtu.

Obraz olejny na płótnie w układzie poziomym o wymiarach 160 x 200 cm. Na tle zimowego krajobrazu scena powitalna ludności z żołnierzami. Po lewej grupa mężczyzn, kobiet i dzieci wychodzących z ruin; na czele mężczyzna niosący biało-czerwony sztandar, po prawej wokół czołgu grupa żołnierzy z powiewającym czerwonym sztandarem. Na pierwszym planie leżący na ziemi dwaj niemieccy żołnierze.