Józef Robakowski
Poduszki
| Datowanie: | 1971 r. |
| Technika: | fotografia czarno-biała |
| Materiały: | sznur, płótno fotograficzne |
| Sposób nabycia: | zakup |
| Data nabycia: | 11.1972 |
| Numer inwentarzowy: | MS/SN/R/163 |
Opis dzieła
Powieszone nad sobą zwisające pionowo poduszki są wyeksponowane, tworząc zadziwiającą instalację. Tym bardziej zaskakującą, że wykonane są z fotograficznego płótna, a co więcej, pokryte są wizerunkami, ukazującymi twarze różnych ludzi – tak jakby wyobrażenia, wspomnienia, fantazje wymarzone na jawie czy we śnie przez głowy spoczywające na tych poduszkach zostały wystawione na pokaz. Można ich (jak to poduszek) beztrosko dotknąć. Jest to jeden z eksperymentów, jakie Robakowski na początku lat 70. XX wieku przeprowadzał z fotografią, aby odkryć inne niż konwencjonalne sposoby jej używania (zdjęcie w ramce, albumie lub na ścianie). W wyniku tych poszukiwań wynalazł nową kategorię dzieł – tzw. foto-obiekty. Fotografia mogła w nich łączyć się z przedmiotami codziennego użytku, jak krzesło, a nawet z dmuchanym balonem, by utworzyć głowę. Inne foto-obiekty zakładały możliwość interwencji widzów, stanowiąc jeden z pierwszych przykładów interaktywności w sztuce.
Maria Morzuch (Cytat za: Abecadło, red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb. [351]).
Wielowątkowość tkaniny [2017-12-15-2018-02-04]
Czuła uwaga. Urszula Czartoryska wobec fotografii [2021-05-28-2021-09-05]
.jpg "Józef Robakowski")
