Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Trzy głośniki umieszczone na ruchomych ramionach prowadzą ze sobą komputerowo wygenerowaną rozmowę, która dotyczy monotonii i bezcelowości zmechanizowanej pracy. Nagranie audio powtarza się w czterominutowej pętli. To praca autotematyczna – roboty komentują własne działanie.

Bez sensu to instalacja dźwiękowa z elementami robotyki oparta na mechanizmie audio-kinetycznym. Na blacie roboczego stołu widzimy trzy głośniki stojące niezależnie od siebie na ruchomych metalowych konstrukcjach. Głośniki prowadzą ze sobą prozaiczną i absurdalną rozmowę na temat monotonii pracy, a ich głosy to sztuczne syntezatory mowy. Nagranie audio trwa około czterech minut, po czym dialog się powtarza. Głośność ścieżek dźwiękowych oraz odstępy czasu pomiędzy powtarzającym się dialogiem mogą być regulowane. Instalacja ta w sposób celny punktuje jałowość pracy niematerialnej.

Katarzyna Słoboda