Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Canada" to czarno-biała fotografia przedstawiająca perspektywę drogi. Kompozycja powstała podczas podróży, poprzez wielokrotne nałożenie  ujęć  drogi,  na tym samym filmie. Praca wpisuje się w obszerny zespół realizacji, które Krzysztof Pruszkowski nazywa „fotosyntezami". Artysta tworzy je od 1975 roku,  nakładając systematycznie na jednym filmie wiele różnych sytuacji czasowo-przestrzennych, połączonych w obrazie przez spójność tematyczną albo formalną. W ten sposób powstają „obrazy syntetyczne”, ukazujące rzeczywistość czysto fotograficzną. Do ich stworzenia Pruszkowski wykorzystuje fotografie z prasy, czy też dzieła sztuki lub ich reprodukcje, robi również zdjęcia w podróży. Prowadzi też często dialog z realizacjami innych twórców, jak w cyklu „KMK", dla którego punktem wyjścia były fotografie architektury przemysłowej wykonane przez Bernda i Hillę Becherów.

Stosowana przez Pruszkowskiego metoda ma swoje źródła zarówno w piktorializmie i fotograficznych portretach Alvina Langdona Coburna z początków XX wieku, jak i w doświadczeniach awangardy – od futurystycznych praktyk Marcela Duchampa, przez działalność kubistów i formalne eksperymenty Bauhausu ze szczególnym uwzględnieniem prac Laszlo Moholy-Nagy'a, po rozważania dotyczące granic sztuki u konceptualistów. Artystę interesuje zjawisko syntezy obrazu oraz poszukiwanie nowych walorów fotografii, przełamujących jej schematyczne pojmowanie jako narzędzia precyzyjnie odtwarzającego przedmioty. Stricte fotograficzna rzeczywistość, którą udaje mu się w ten sposób osiągnąć, jest oderwana od realności obiektu, który staje się ledwie rozpoznawalny przez będące wynikiem multiplikacji drżenie i nieczytelną migotliwość konturów. Jak zauważa Jolanta Męderowicz, artysta dąży do „przełamywania >>materialności<< obrazu fotograficznego w jego fizykalnym rejestrowaniu świata” („KMK. Konstrukcja Materializacji Koncepcji", Galeria Grodzka, Lublin, 1991). Zarówno przestrzeń, jak i czas, tak kluczowe dla fotografii, zostają w „fotosyntezach” zrelatywizowane – czas traci swój linearny charakter, a przestrzeń niweluje się poprzez wielokrotne nałożenie na siebie obiektów. Prace z cyklu sytuują się na granicy figuratywności i abstrakcji, a niejednokrotnie na ich treść naprowadzają jedynie tytuły.

Dorota Stolarska - Kultys

„Canada" to czarno-biała fotografia. Obraz przedstawia drogę. Fotografia powstała podczas podróży. Są to wielokrotnie nałożone ujęcia drogi, na tym samym filmie. Praca wpisuje się w obszerny zespół realizacji, które Krzysztof Pruszkowski nazywa „fotosyntezami". Artysta tworzy je od 1975 roku. Wszystkie powstały poprzez nakładanie na siebie wielu ujęć.

Dorota Stolarska-Kultys

Krzysztof Pruszkowski jest fotografem. Jego fotografie są abstrakcyjne. Trudno  domyślić się, co przedstawiają. Można zgadywać. Pomaga tytuł nadany fotografii przez artystę. Fotografia nosi tytuł „Canada”, czyli Kanada. W tym kraju zimy są długie, srogie i śnieżne. Na wypełnionym bielą zdjęciu możemy zobaczyć zimowy krajobraz. Widać zarys drogi. Wszystko jest zasypane śniegiem, trwa zawieja. Tak artysta wyobraża sobie Kanadę.

Maciej Cholewiński, konsultacja ekspercka: Aleksandra Oszczęda.

Autor: Krzysztof Pruszkowski

Tytuł: „Canada"

Czas: 1996-99

Technika: fotografia czarno biała na papierze

Wymiary: z passe-partout - wysokość 45,2 cm, szerokość 56,5 cm, bez passe-partout -wysokość 31 cm, szerokość 45 cm

Praca Krzysztofa Pruszkowskiego to pozioma prostokątna czarno biała odbitka na błyszczącym papierze z białym marginesem. Fotografia jest abstrakcyjną, symetryczną kompozycją. Ze środka górnej krawędzi zdjęcia rozchodzą się promieniście do boków i dołu proste linie w różnych odcieniach szarości. Wyraźnie ciemniejsze smugi zmierzają w kierunkach dolnych narożników oraz przecinają boczne krawędzie powyżej połowy wysokości. Praca w swojej ziarnistości nieco przypomina rysunek  ołówkiem. Jest to jednak obraz powstały poprzez wielokrotnie nałożone na siebie ujęcia drogi.

Po reportażowo – socjologicznych cyklach realizowanych w latach 70-tych artysta rozwinął autorską koncepcję fotografii nazywaną „fotosyntezami". Polegała ona na wielokrotnym fotografowaniu tego samego kadru – obiektu, pejzażu, portretu, by w procesie wywoływania nałożyć je na siebie uzyskując swoistą syntezę obrazu.

Agnieszka Wojciechowska-Sej, konsultacja ekspercka: Magdalena Rutkowska.

Projekt pn. Cyfrowe udostępnienie zasobów Muzeum Sztuki w Łodzi współfinansowany jest w ramach Działania 2.3 Cyfrowa dostępność i użyteczność informacji sektora publicznego, poddziałanie 2.3.2 Cyfrowe udostępnienie zasobów kultury, oś priorytetowa II E-administracja i otwarty rząd Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Kwota dofinansowania: 679 359,96 PLN