Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Intress-Inscape" to rzeźba wykonana w technice asamblażu, na którą składa się forma przypominająca schody zrobiona z nierównomiernie pomalowanej na bordowo płyty pilśniowej oraz żelaznej szyny i dwóch cegieł. „Schody” stoją pod kątem bez podparcia, przy podłodze stabilizowane są jedynie za pomocą dwóch pozostałych elementów. To jedna z bardziej analitycznych i formalnych realizacji rzeźbiarskich Marka Chlandy. Artysta bada w niej zagadnienie równowagi i balansu, zakłada, że rzeźba podobnie jak ludzkie ciało jest skazana na grawitację i tarcie. Refleksja ta wiąże się z prywatną ontologią rzeźbiarską artysty, według której istotą rzeźby jest przestrzeń. Zrównuje on doświadczanie obiektu z doświadczaniem miejsca, w którym się on znajduje. Rzeźba anektuje przestrzeń, a jej obecność rzutuje na postrzeganie podłogi, ścian, okien i drzwi oraz na każdy element w pomieszczeniu. W „Intress-Inscape" praca wchodzi w bezpośrednią relację jedynie z podłogą, która zapewnia jej kruchą stabilizację, jednakże sposób jej zakomponowania w przestrzeni wpływa na relację odbiorcy także z jej innymi elementami. Rzutuje między innymi na sposób, w jaki przemieszcza się on po pomieszczeniu, by nie zburzyć chwiejnej równowagi, której jest świadkiem. Chlanda zwraca szczególną uwagę, aby jego realizacje rzeźbiarskie nie były dodatkowo stabilizowane, jest przeciwny ich przykręcaniu lub przyklejaniu do podłoża lub powierzchni. Istotne jest napięcie związane z balansem, który może zostać w każdej chwili zburzony. Nie interesuje go trwałość, ale jej ograniczenie, tymczasowość. Swoje rzeźby postrzega jako sumę gestów, poszczególnych fragmentów, a nie jako całość. Sposób ich zakomponowania w przestrzeni nie daje o tym zapomnieć także widzowi.

Praca została nabyta do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi bezpośrednio od artysty.

Dorota Stolarska-Kultys

„Intress-Inscape" to rzeźba wykonana w technice asamblażu (kompozycja złożona z przedmiotów gotowych). Składa się na nią forma przypominająca schody, żelazna szyna i dwie cegły. „Schody” stoją pod kątem bez podparcia. W tej pozycji utrzymują je szyna i cegły, które dociskają je do podłogi. Artysta bada w pracy zagadnienie równowagi i balansu. Interesuje go też to, jak rzeźba działa na przestrzeń, w której się znajduje.

Dorota Stolarska-Kultys

Marek Chlanda robi instalacje. Instalacja „Instress – Inscape” z 1988 roku składa się ze schodów, żelaznej szyny i dwóch cegieł. Schody są ustawione pod kątem 45 stopni od podłogi. Dwie cegły na dole przytrzymują schody. Marek Chlanda nie chce dodatkowo wzmacniać stojących schodów.  Artysta jest przeciwny przykręcaniu lub przyklejaniu schodów do podłogi. Artysta wie, że jego instalacja jest chwiejna. Trzeba uważać, żeby nie zburzyć chwiejnej równowagi instalacji. Marek Chlanda zwraca uwagę, w jakim miejscu znajduje się jego praca. Ważna jest dla niego odległość od ścian, okien i drzwi. Artysta chce mieć wpływ na ustawienie instalacji na podłodze.

Małgorzata Wiktorko, Agnieszka Wojciechowska-Sej, konsultacja ekspercka: Aleksandra Oszczęda.

Autor: Marek Chlanda

Tytuł: „Instress – Inscape”

Wymiary: praca składa się z 4 elementów o różnych wymiarach:  forma schodkowa: szerokość 8 cm, wysokość156 cm, głębokość 12 cm, - szyna żelazna, dwuteownik: wysokość 6 cm, szerokość 12 cm, głębokość 50,5 cm, 2 cegły  wysokość 6,5 cm, szerokość 15 cm, głębokość 20,5 cm

Technika: sklejka, farby olejne,  wosk, żelazo, cegła

Rok powstania: 1988

Instalacja „Instress – inscape”  składa się z 4 elementów – wysokiej formy schodkowej z pomalowanej na biało sklejki i utrzymujących ją w pozycji pionowej dwóch cegieł i żelaznej szyny. Forma schodkowa jest diagonalną linią w przestrzeni, wytyczona pod kątem 45 stopni, która zaczyna się przy posadzce a kończy na wysokości około jednego metra. W tej pozycji utrzymują ją obciążające dolny stopień cegły oraz metalowa półmetrowa szyna.

Marek Chlanda tworzył wielokrotnie prace o tym samym tytule, każdorazowo posługując się formą smukłych, wysokich schodów biegnących pod kątem około 45 stopni. Zmienne były sposoby stabilizacji schodów – czasem były to cegły, innym razem długie drągi oparte o ścianę i naciskające dolny stopień lub dowolne ciężkie przedmioty pozwalające ustawić schodkową formę. Eksplorował w ten sposób własny termin „chwiejnej równowagi” różnych obiektów.

Agnieszka Wojciechowska-Sej, konsultacja ekspercka: Magdalena Rutkowska.

Projekt pn. Cyfrowe udostępnienie zasobów Muzeum Sztuki w Łodzi współfinansowany jest w ramach Działania 2.3 Cyfrowa dostępność i użyteczność informacji sektora publicznego, poddziałanie 2.3.2 Cyfrowe udostępnienie zasobów kultury, oś priorytetowa II E-administracja i otwarty rząd Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Kwota dofinansowania: 679 359,96 PLN