Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Od początku lat dziewięćdziesiątych Edward Łazikowski realizował instalacje w przestrzeni Bąkowa Górnego – rodzinnej miejscowości artysty położonej w powiecie łowickim. Wcześniej artysta korzystał z położonego tam magazynu i przestrzeni pracy. W 1992 roku podjął się realizacji wielkoformatowych obiektów, których nie mógł zbudować w mieszkaniu w Łodzi czy galeriach, w których wystawiał. Instalacje wykonane z drewna miały nawiązywać kontakt z otwartą przestrzenią i korespondować z otoczeniem. Obiekty tworzone były przez artystę z dostępnych w Bąkowie Górnym materiałów, głównie drewna. Po kilku dniach oraz po wykonaniu dokumentacji fotograficznej, dzieła zostawały dekonstruowane przez autora, a materiały ponownie stawały się surowcem twórczym. Otoczenie przyrody, bez udziału ludzi, było docelową widownią tych realizacji. Jak pisał Łazikowski: „bez ludzkiej publiczności, lecz przy obecności owadów, ptaków, roślinności, wiatru, gleby, chmur, nieba i słońca […]”. Konstrukcje instalacji powtarzały obecne w przyrodzie rytmy i korespondowały z obecnymi w krajobrazie formami: polami, kształtami drzew, kamieni i podziałów pejzażu. Czarno-białe fotografie dokumentujące efemeryczne instalacje wzbogacone są często o dorysowane elementy. Rysunki na powierzchni fotografii sugerować miały dalszy ruch i rozwój obiektów a także wskazywać na ich dialog z przyrodą. Miały również uwidaczniać w jaki sposób konstrukcje, które wzniesione zostały tylko na moment, nieustannie rosną i oddziałują w przestrzeni. 

Jakub Gawkowski

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego.