Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Abstrakcyjne, geometryczne formy, często półkola i koła w obrazach Willego Baumeistera są zaskakująco podobne do wyciągniętych ramion lub wygiętych linii sylwetki ludzkiej. Artysta w swoich pracach odwoływał się do estetyki maszyny, a w sposobie komponowania, podobnie jak Amedée Ozenfant, czerpał ze zracjonalizowanej produkcji przemysłowej. Mechanistyczna forma służyła mu jednak także do przedstawienia człowieka, który jawił się artyście jako godna zachwytu konstrukcja – na równi z maszyną. Baumeister podkreślał duchową i antropologiczną wagę sztuki – jej sens nie wyczerpuje się w racjonalnej kompozycji lecz zawiera się w przeżyciu odbiorcy i pozostaje tajemnicą. W swojej książce Das Unbekannte in der Kunst [Nieznane w sztuce] artysta zaznacza, że istotą dzieła sztuki jest doświadczenie jego formy. To doznanie, będące udziałem patrzącego na obraz, jest jednak niemożliwe do wyrażenia w słowach i zdecydowanie nie sprowadza się do uchwytnego dla rozumu porządku form.

Anna Nawrot (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 148).