Kolekcja Sztuki Dawnej

Zbigniew Libera rozpoczął pracę nad instalacją Amfory, składającą się z trzech elementów – obiektów, jak sam to nazywa, quasi-rzeźbiarskich - w 1993 roku. Wykorzystał w niej specyficzny materiał oraz innowacyjną technikę – kawałki pleksiglasu formowane były na gorąco poprzez podgrzanie ich w oleju, następnie zaś łączone ze sobą rodzajem szycia. Podobną technikę i materiały Libera wykorzystał po raz pierwszy w 1991 roku tworząc instalację wideo Kąpielowicz. To sformułowanie ułatwiało pracownikom zakładów pogrzebowych zbudowanie dystansu wobec nieboszczyka i wykonywanych czynności. Można powiedzieć, że poprzez tę pracę artysta stworzył pomost pomiędzy wcześniejszą, formującą ramy sztuki krytycznej twórczością wideo, a sztuką obiektową, również niosącą treści krytycznie zaangażowane.

W 1993 roku po trzech miesiącach artysta porzucił pracę nad instalacją, dowiedziawszy się o nieuchronnej śmierci swojej matki, z którą znajdował się w zażyłych, choć skomplikowanych relacjach. Ukończył Amfory dopiero w 2024 roku. To praca silnie odwołująca się do tematyki wanitatywnej. Sama nazwa obiektu, która odsyła do formy naczynia używanego w starożytności, może kojarzyć się jednocześnie z urną – naczyniem związanym z obrządkiem pochówku. Jak mówi sam Libera – trzy amfory przypominają również abstrakcyjnie zarysowaną ludzką sylwetkę i w jego odczuciu miały symbolizować pokoleniową obecność kobiet w jego życiu, odnosząc się do babki, matki oraz – nieistniejącej w sensie materialnym, potencjalnej figury córki.

Daniel Muzyczuk

Rozwój kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi. Dzieła zakupione z programu rządowego „Kolekcje sztuki współczesnej".

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego.