Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Macki lin rozpełzają się po pomieszczeniu, anektują je. Gdzieś u góry widać wieszaki, z których zwisają ni to kokony gigantycznych owadów, ni ubrania człowieka tkwiącego w tym czarnym gąszczu. Zagłębiając się w tę gęstwę z niepewnością, która nieodparcie towarzyszy wejściu w zarezerwowane dla dzieła terytorium, stajemy wobec zagrożenia związanego z natłokiem form i ich namacalną szorstkością. „Zespół Czarnych Form Organicznych", mimo iż jest dziełem abstrakcyjnym, wytwarza niezwykle silną aurę wokół siebie, pobudzającą naszą w wyobraźnię do gry skojarzeń.

Efekt, jaki wywołuje „Zespół Czarnych Form Organicznych", wynika z użycia tkaniny, która zawłaszcza przestrzeń na sposób właściwy żywym organizmom, tworząc swoiste, jakby organiczne środowisko. Stanowi to rozwinięcie wcześniejszych poszukiwań Abakanowicz, aby uczynić z dwuwymiarowego gobelinu trójwymiarowe formy, nazywane „abakanami” od nazwiska artystki. Sytuują się one pomiędzy tkaniną, klasyczną rzeźbą, a environment (środowiskiem organizującym przestrzeń).

Doświadczenia związane z przekształcaniem tkaniny w rzeźbę artystka zaczęła w połowie lat 60 XX wieku. W latach 70. XX wieku Abakanowicz wykonywała z tkaniny niepełne postaci ludzkie, symbolizujące uprzedmiotowianie i ubezwłasnowolnienie człowieka. Podobną ocenę ludzkiej kondycji można znaleźć u innych artystów tego czasu – Andrzeja Wróblewskiego czy Tadeusza Kantora. Postaci zestawiane bywają w grupy, tworząc obraz groźnego, bezwolnego, anonimowego tłumu. W latach 80. XX wieku, realizując monumentalne plenerowe environments z materiałów właściwych rzeźbie: kamienia, drewna, metalu, artystka nadal podejmowała kwestię kruchości ludzkiej egzystencji wobec zagrożeń, jakie ludzie sami sobie stwarzają.

Anna Saciuk-Gąsowska (Cytat za: „Abecadło", red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb.[3])

Informacje o artyście:

• Magdalena Abakanowicz to rzeźbiarka i artystka zajmująca się tkaniną artystyczną.
• Tworzyła  duże rzeźby z tkaniny.
• Swoje prace często wieszała, nie stawiała ich na postumencie

Opis dzieła:

• „Zespół Czarnych Form Organicznych” to instalacja.
• Składa się z kilku dużych części. Dwie części to wielkie wiszące czarne tkaniny. One są podobne do dużych pokrowców na ubrania.  Jedna tkanina jest rozcięta, otwarta. Druga jest zwarta, zamknięta. Pozostałe części instalacji to podłużne czarne formy, podobne do grubych sznurów Podłużne formy  leżą na podłodze, a niektóre wiszą zaczepione przy suficie. Czarne formy są tak duże, że można pomiędzy nimi chodzić.
• Czarne formy są niepokojące. Przypominają żywe organizmy.
• Praca Magdaleny Abakanowicz zachęca do zgadywania. Każdy widz może pomyśleć, do czego ta praca jest podobna. Może to wielkie robaki? Może jelita? Może liany w dżungli? A może ośmiornica? Wszystkie skojarzenia są dobre.
• Praca może wzbudzać niepokój i strach.

Autorka skryptu: Agnieszka Wojciechowska-Sej