Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

23 stycznia 1971 roku – przyjęcie w łódzkiej pracowni artysty. Być może niektórzy goście umknęli z niego przed czasem, a inni może wcale tam nie nie dotarli. Fotografia „Przyjęcie" to systemowe ujęcie uczty w formie wzornika 24 kadrów stołowej zastawy. To uczta idealnie zaplanowana, uporządkowana, ale może i nieco nudna? Fotografia Pierzgalskiego oparta jest bowiem na rytmicznych sekwencjach zwielokrotnionych i identycznie rozłożonych talerzy i sztućców. Jak pisała krytyczka fotografii Urszula Czartoryska ten „symultanizm czy powtarzalność ujęć mówi o natarczywości wyobraźni, żywiołowości”, jak również o encyklopedycznej perspektywie spojrzenia na prywatność. Na regularnie rozstawionych talerzach znalazły się i główka czosnku, i słoiczek dżemu, i otwieracz do konserw, i wiele innych przedmiotów. Fotografii tej daleko do asamblażu Daniela Spoerri, w którym artysta nie tylko zachował wszystkie pozostałości po uczcie przyjaciół, ale na trwale przytwierdził je do podłoża obrazu. Zamiast rozkładających się resztek jedzenia, Pierzgalski raczy oko widza poetycką wersją wielokrotności.

Magdalena Ziółkowska (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 688)