Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Bukiet II" to rzeźba – asamblaż, stworzony na bazie innej pracy Aliny Szapocznikow, powstałej w 1962 roku gipsowej „Panny". Przedstawiała ona kobiecą sylwetkę z głową złożoną z trzech powielonych fragmentów twarzy. Omawiana kompozycja w pewnym sensie „wchłonęła” postać z wcześniejszej realizacji. Sylwetka „Panny" nie uległa w niej zasadniczej zmianie, ale została owinięta krępującymi ją plastykową folią i poliestrem. W czubek głowy uformowanej ze zwielokrotnionych ust włożony został bukiet, w którym ponownie pojawił się obecny często w pracach artystki pochodzących z tego okresu motyw warg, tym razem odlanych z kolorowego mieniącego się tworzywa i umieszczonych na łodygach niczym kwiaty. Postać ustawiona została na rozlewających się formach, przypominających zniekształcone piersi. Rzeźba stanowi efekt kolejnych przekształceń, którym od drugiej połowy lat 50. ulegało w realizacjach Szapocznikow kobiece ciało. Artystka poddawała je deformacjom czerpiąc inspiracje z natury i ze świata roślin oraz tworząc formy figuratywno-biologiczne, podkreślające swego rodzaju roślinność przedstawianych ciał. Rzeźby kobiet-kwiatów epatowały nie tylko witalnością, ale w sposób groteskowy wskazywały też na erozję, więdnięcie i rozpad. W pracach Szapocznikow zawsze współistniały ze sobą dwie strony życia – jasna i ciemna, a rozkwit i witalność, obecne szczególnie w jej wczesnych realizacjach, były zawsze związane z nieuchronnym przemijaniem, które autorka postrzegała jako główny dramat ludzkiego losu. W pracach Szapocznikow ciało podlega nieustającym metamorfozom nie tylko w ramach kolejnych realizacji, ale też w obrębie jednej pracy, jak w „Bukiecie II", gdzie usta przemieniają się w kwiaty, a głowa w usta. Korpus został zaś zmumifikowany by zachować swoją cielesną formę, a jednocześnie stać się łodygą i uczynić z postaci delikatny kobieto-kwiat.

Dorota Stolarska-Kultys

Kolorowe, mieniące się w świetle odlewy ust wyrastają z głowy niczym kwiaty. Głowa ma kilka twarzy. Postać jest skrępowana folią, a jej duże stopy stoją niepewnie na rozlewających się formach, przypominających zniekształcone piersi. Prace Szapocznikow często łączą zmysłowość i dramatyzm.

„Bukiet II" to rzeźba, która powstała na bazie innej pracy Aliny Szapocznikow. Była to wykonana w 1962 roku z gipsu „Panna”. Przedstawiała postać kobiecą. Można powiedzieć, że omawiana kompozycja ją „wchłonęła”. Sylwetka „Panny” została owinięta folią. W czubek głowy wetknięty został bukiet. Zamiast kwiatów są w nim usta. Zostały odlane z kolorowego tworzywa. Artystka umieściła je na łodygach. Przypominają kwiaty. Był to element szczególnie często pojawiający się w jej pracach. Szapocznikow czerpała ze świata roślin. Tworzyła rzeźby wyglądające jak kobiety-kwiaty.

Alina Szapocznikow jest rzeźbiarką.

Rzeźba „Bukiet II” powstała w 1966 roku. Jest to połączenie ciała kobiecego z kwiatem. Z głowy wyrastają na łodyżkach bukiety kwiatów. Płatki kwiatów mają kształt ust. Są wykonane z kolorowej sztucznej żywicy. Alina Szapocznikow pokazuje jak ciało kobiety staje się rośliną.

Nawiązanie do innego dzieła:

W 1625 roku Giovanni Lorenzo Bernini, zwany Gianlorenzo, w marmurowej rzeźbie „Apollo i Dafne” pokazał jak kobieta zmienia się w drzewo laurowe. Jej ręka stała się konarem drzewa. Palce zmieniły się w liście, a noga w pień drzewa. Była pół drzewem - pół kobietą.

Małgorzata Wiktorko, konsultacja ekspercka: Aleksandra Oszczęda.

Autorka: Alina Szapocznikow

Tytuł: „Bukiet II”

Rok powstania: 1966 r.

Wymiary: wysokość 165 cm,  szerokość 50 cm,  głębokość 36 cm

Tworzywo: gips, poliester, plastik, metal

Praca jest antropomorficzną rzeźbą, równą wysokością stojącej kobiecie. Przypomina wysmukłą postać ludzką, stojącą na baczność, pozbawioną rąk.

Dolna część pracy to odlew ludzkich nóg z brązu. Stopy są bose. Od kostek aż pod biust postać skrępowana jest folią, która sztucznie ogranicza objętość bioder i brzucha. Szerokość stóp, oraz zabandażowanych łydek, ud, miednicy i talii jest mniej-więcej równa.

W górnej części pracy nad gorsetem z folii znajduje się wydatny biust o objętości dwukrotnie przekraczającej talię. Postaci brak rąk. Folia bandażuje także klatkę piersiową postaci, ale jej nie ogranicza.

Na smukłej, obandażowanej folią szyi znajduje się głowa o trzech obliczach, skierowanych wprzód, oraz lekko w lewą i prawą stronę. Czytelne są rzeźbiarskie odlewy dolnych partii twarzy, wykonane z cielistego poliestru. Czoła stapiają się w organiczną strukturę nowotworową.

Na nich osadzone jest osiem plastikowych odlewów kobiecych ust: od brody po nos. Wykonano je z częściowo przezroczystej żywicy, imitującej kolorem barwy skóry: od czerwieni, przez odcienie pudru po barwę alabastru. Wargi, stykające się lub lekko rozchylone, są podkreślone żywą czerwienią. Części te osadzono na sztywnych, metalowych drążkach-łodygach.

Postać stoi na płaskim, organicznie kształtowanym postumencie z barwionego na czerwono tworzywa. Tworzące go lekko wypukłe owale przypominają miseczki staników.

Leszek Karczewski, Agnieszka Wojciechowska-Sej, konsultacja ekspercka: Magdalena Rutkowska.

Projekt pn. Cyfrowe udostępnienie zasobów Muzeum Sztuki w Łodzi współfinansowany jest w ramach Działania 2.3 Cyfrowa dostępność i użyteczność informacji sektora publicznego, poddziałanie 2.3.2 Cyfrowe udostępnienie zasobów kultury, oś priorytetowa II E-administracja i otwarty rząd Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Kwota dofinansowania: 679 359,96 PLN