Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

W „Koncercie" uczestniczą dwie osoby, dwaj muzycy. Temu znajdującemu się wyżej przypisuje się podobieństwo do poety Guiliaumme’a Apollinarego, któremu nawiasem mówiąc Ludwik Markus zawdzięcza swe nowe, jeszcze bardziej francusko brzmiące nazwisko. Ten niżej zaczytany jest w dziwnej partyturze – melodię artysta zapisał kilkoma pociągnięciami pędzla, szarymi plamami. Na pięcioliniach nie ma ani jednej nuty, ani jednego klucza, bemoli lub krzyżyków. U dołu przez ugrowy prostokąt płynie zerwana struna. Obraz ma też dodatkowe dwa oblicza. Jedno, kubistyczne, w którym artysta dzieli i składa przestrzeń na nowo z szeregu płaskich brył geometrycznych (najdobitniej widać to w przedstawieniu głów); drugie – literackie, najbliższe poezji, ale bardzo precyzyjnej, w której dwa słowa wystarczają za dziesięć.

Maciej Cholewiński (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 254)

Opis dedykowany osobom słabo słyszącym i niesłyszącym

Obraz Louisa Marcoussisa składa się z kilku ponakładanych na siebie (płaszczyzny różne nachodzą na siebie), geometrycznych, kolorowych płaszczyzn. Pionową oś kompozycji stanowią dwa zachodzące na siebie, zielone kształty, przypominające tafle szkła (Obraz w pionie, po długości jest podzielony na pół. Na tej linii znajdują się dwa kształty w kolorze zielonym. Jeden kształt leży na drugim. Przypominają one szybę.) Na nich artysta narysował dwa męskie profile. Górny profil przypomina kształtem twarz Guillaumea Apollinairea, który był przyjacielem Marcoussisa. Profil znajdujący się na dole płótna jest o wiele bardziej geometryczny, kontrastowy w stosunku do pierwszego profilu. Każdy z nich został dodatkowo podkreślony płaszczyzną w kolorze piaskowym, z falistą, ciemną linią. (Przy obu zielonych kształtach artysta namalował inne płaszczyzny w kolorze piasku. Płaszczyzny te mają falistą, ciemną linię.) Po lewej stronie obrazu występuje ciemne tło. Po prawej stronie, na ciemno brązowej płaszczyźnie widać bardzo cieniutkie linie, które przypominają ręce człowieka grającego na skrzypcach. Na granicy prawej ramy występuje jasna płaszczyzna, która wygląda jak papier w pięciolinię. Nie ma na nim jednak zapisu nutowego. Trudno jednoznacznie określić kto jest muzykiem, a kto publicznością.
Wszystkie płaszczyzny są zgeometryzowane, wypełnione jednolicie kolorem. Obraz został namalowany w nurcie kubizmu. Artysta podarował ten obraz i dwa inne Janowi Brzękowskiemu dla Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej w Łodzi. Louis Marcoussis studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Był uczniem Józefa Mehoffera i Jana Stanisławskiego. Przyjaźnił się z najważniejszymi artystami awangardowymi takimi jak: Pablo Picasso, Fernand Leger, Georges Braque. Pracował jako karykaturzysta (człowiek, który rysuje karykatury) i rysownik. Początkowo uprawiał malarstwo impresjonistyczne (Na początku jego sztuka to było malarstwo impresjonistyczne. Impresjonizm to kierunek w sztuce współczesnej, w którym artyści chcieli pokazać dany moment, konkretną chwilę. Byli przeciwni malarstwu klasycznemu, które powstawało w pracowniach artystów. Impresjoniści malowali w plenerze, na dworze. Światło było dla nich ważne). Ostatecznie związał się z kubizmem.

Autorka skryptu: Maja Pawlikowska

Informacje o artyście.

Louis Marcoussis:
●    polski artysta;
●    urodził się w bogatej żydowskiej rodzinie, był polskim Żydem;
●    wyjechał do Paryża na studia;
●    w Paryżu zmienił imię i nazwisko; Louis Marcoussis → pseudonim artystyczny; artysta naprawdę nazywał się Ludwik Kazimierz Władysław Markus;
●    w Paryżu poznał wielu artystów, związanych z kubizmem i surrealizmem;
●    inspirował się kubizmem; kubizm to:
-    kierunek w sztuce awangardowej,
-    analiza przestrzeni,
-    uproszczenie formy,
-    geometryzacja,

-    ograniczenie kolorów.

Opis dzieła:
●    to obraz olejny;
●    na obrazie są czworoboczne płaszczyzny;
●    płaszczyzny są w kolorach: czarnym, bordowym, niebieskim, beżowym, seledynowym i białym, seledynowe czworoboki są w centrum obrazu; na seledynowych czworobokach jest prosty rysunek → kontur dwóch męskich twarzy;
●    mężczyźni patrzą na kartkę z tekstem;
●    tytuł obrazu – „Koncert" – podpowiada, że to mogą być muzycy czytający nuty;
●    w dolnym lewym rogu obrazu jest beżowy prostokąt; na beżowym prostokącie jest czarna falująca linia → przypomina kontur instrumentu: gitary, skrzypiec, wiolonczeli; kolor beżowy to kolor drewna – materiału budującego pudło instrumentu.
●    górna twarz przypomina twarz Guillaume Apollinaire’a;
●    Guillaume Apollinaire → poeta, przyjaźnił się z Marcoussisem, wymyślił dla malarza francuski pseudonim;

●    proste, geometryczne  kształty i analiza przestrzeni w obrazie to cechy kubistyczne. 

Autorka skryptu: Agnieszka Wojciechowska-Sej