Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Bułhak często opowiadał o swoim zachwycie nad przyrodą, szczególnie ojczystą, którego w niewytłumaczalny a naturalny sposób „nabawił się” w sielskim dzieciństwie spędzonym na Wileńszczyźnie. Odczuwana wówczas przez niego całkowita jedność z naturą była stanem idealnym, którego pierwotny smak starał się odnaleźć za pomocą fotografii. Jak pisał: „Tęsknota za ‘krajem lat dziecinnych’ stała się źródłem wszystkich moich pejzaży fotograficznych i słownych”. Bułhak fotografował lód i mróz, upał i chmury, piasek plaż, powierzchnię jezior, bezkres pól, sylwety drzew... również kamieniołom, który szczególnie na tym zdjęciu wygląda jak fragment monumentalnej świątyni, zbudowanej w przypominającym gotyk stylu – strzelistym, ale pozbawionym ostrych łuków.

Maciej Cholewiński (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 366).
 

Jan Bułhak był twórcą koncepcji polskiej fotografii ojczystej, poszukującej w krajobrazie cech narodowych. Realizowane w jej ramach zdjęcia utrwalały romantyczną wizję natury w kontrze do modernistycznej fascynacji industrializacją. Bułhak fotografował najchętniej malownicze pejzaże, architekturę i życie wsi. Fotografia kamieniołomu stanowi wyjątkowy w jego twórczości przykład udokumentowania przemysłowej ingerencji w krajobraz naturalny.