Jan Berdyszak

Ur. w  Zaworach k. Książa Wielkopolskiego. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (1952-58). Przebywał na stypendium Rządu Francuskiego w Paryżu (1970) i stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku (1975). Od 1965 wykłada w Państwowej Wyższej Szkole Sztuki i Projektowania (obecnie Akademia Sztuk Pięknych) w Poznaniu oraz od 1992 w Instytucie Sztuki i Kultury Plastycznej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze. W końcu lat 50. zaczął malować abstrakcyjne obrazy wywodzące się z geometrii. Rzeźbą zajął się dopiero od 1962, a od 1970 rysunkiem. Tworzył też scenografie, grafiki, książki artystyczne, fotografie i aranżacje przestrzenne (rodzaj sztuki efemerycznej) - określane czasem mianem "rzeźb instalowanych". Wiele z jego prac miało znaczenie metaforyczne. Łączyły w sobie różne materiały: szkło, drewno, kamień, ziemię, popiół, a nawet chleb. W latach 1966-70 zrealizował siedem Pokazów Przestrzeni Animowanej - akcję plastyczną z wykorzystaniem światła, dźwięku i poruszającego się człowieka. Berdyszak szuka niekonwencjonalnych sposobów wyrazu. Jego twórczość jest przede wszystkim działaniem intelektualnym, w którym istotną rolę odgrywa badanie względności odbioru światła, barwy, przestrzeni oraz rozważania inspirowane filozofią, wielkimi religiami świata i fizyką. Swoje prace układa w cykle, m.in.: Koła podwójne (1962-64 i 1967-71), Kompozycje z kół (1963-67), Belki krzyża (1977-88), Stany moralności (1985-87), Belki (od 1988), Powłoki (od 1995). W Grabowski Gallery miał jedną wystawę indywidualną.

Paulina Kurc (Cytat za: Swingujący Londyn. Kolekcja Grabowskiego, płyta DVD do _x000D_ katalogu wystawy, red. Anna Saciuk-Gąsowska, Paulina Kurc, Muzeum Sztuki_x000D_ w Łodzi, Łódź 2007,  str. 80-81).