Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Temat sam w sobie na pewno jest martwy. To wrażliwość wychodzi w stosunku do tematu na plan pierwszy” – pisał młody Klee w swoim dzienniku. Ten dystans do tematowości i wysuwanie na plan pierwszy wrażliwości jest jedną z głównych cech jego twórczości. W twórczości malarskiej Paula Klee temat jest jedynie pretekstem do wyrażania subtelnych emocji, wrażeń czy odczuć. Szkic krajobrazu miejskiego wykonany jest tuszem niczym dziecinny rysunek na stronie zeszytu szkolnego. Dwie fasady przywodzą na myśl przejście w inny świat, z długą perspektywą i enigmatycznymi figurami ludzi, przychodzącymi z tego odległego miejsca na końcu drogi. Obraz jest całkowicie pozbawiony kontekstu miejsca i czasu, nie sposób rozpoznać tej przestrzeni, napisy na fasadach są zupełnie nieczytelne. Jest to oczyszczona ze zbędnych konkretów poetycka wizja, w której rzeczywistość rozmazuje się niczym rozlany tusz.

Karol Jóźwiak (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 428).