Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Praca należy do rozbudowanego cyklu prac Marka Włodarskiego z przełomu lat 20. i 30., ukazujących rodziny we wnętrzu. Można zaliczyć ją do surrealistycznej fazy w twórczości artysty, kiedy starał się przekroczyć ograniczenia maszynowego stylu Légera. Tworzył wówczas obrazy konfrontujące struktury architektoniczne z formami organicznymi. Obie kompozycje graniczą z abstrakcją; w centrum każdej z nich da się wyróżnić dwie większe postacie, które można określić jako rodzicielskie. Postać męską wyróżnia podobne do kapelusza nakrycie głowy, postać żeńską długie ciemne włosy. Dwie mniejsze postacie przypominają dzieci – chłopca i dziewczynkę. Kształty te są trudne do jednoznacznej interpretacji; kojarzyć się mogą również z elementami złożonego mechanizmu. Postacie stykają się odnóżami, są zwrócone ku sobie. Artysta przedstawia je w otoczeniu kojarzącym się ze scenografią teatralną: usytuowane są na wzorzystym dywanie lub na posadzce z prostokątnych płyt, na tle fragmentarycznie wyrysowanej architektury z półkolistymi portalami i oknem, dynamizowanej rytmami przebiegających ukośnie balustrad. Prace nasuwają skojarzenia z motywami architektonicznym w obrazach Giorgia de Chirico, również z mechanomorficzną obrazowością wczesnych prac Maxa Ernsta. Zarówno deformacje postaci, jak i wzajemne ich usytuowanie odsyłają do interpretacji relacji rodzinnych zawartych w pismach Sigmunda Freuda.

Paweł Polit