Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Władysław Strzemiński starał się nadać obrazowi jednolity charakter, dlatego złagodził kontrasty barwne i zatarł granice przedstawionych obiektów. Obraz przedstawia pejzaż, najprawdopodobniej Koluszek, gdzie Strzemiński mieszkał w latach 1927-1931. Forma nawiązuje wyraźnie do twórczości Paula Cézanne’a. Podobieństwo wyraża się w sprowadzeniu domów do form geometrycznych, a także w syntetycznym, uproszczonym sposobie ukazania roślinności i nieba. Tendencja do zmniejszania kontrastów jest zgodna z rozwijaną przez artystę w latach 20. XX wieku teorią unizmu, wedle której obraz powinien stanowić organiczną jedność. Mimo że główny nurt jego twórczości w latach dwudziestych stanowiły kompozycje abstrakcyjne, Strzemiński nie porzucił zupełnie malarstwa pejzażowego. To właśnie w malowaniu z natury rozwijało się zainteresowanie dla procesu postrzegania zmysłowego, które stało się jednym z najważniejszych zagadnień jego późnej twórczości, zarówno plastycznej, jak i teoretycznej.

Anna Nawrot (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 302)

Opis dedykowany osobom słabo słyszącym i niesłyszącym

Obraz pod tytułem „Domy w ogrodzie". Autorem jest Władysław Strzemiński, rok powstania pracy to ok. 1929, techniką olej na płótnie, wymiary wysokość 50 cm na 73 cm szerokość.

Obraz przedstawia domy ukryte wśród zieleni. Forma jest uproszczona, zgeometryzowana. Artysta maluje obraz swobodnymi plamami barwnymi. Paleta barw ograniczona do brązów, pomarańczy, zieleni i błękitów, granatów. Władysław Strzemiński inspiruje się w tej pracy osiągnięciami Paula Cezanne’a i kubistów. Poszukuje też własnej drogi twórczej pracując nad unizmem.

Unizm jest autorska koncepcją Władysława Strzemińskiego polegającą na zunifikowaniu powierzchni płótna przy jednoczesnym natężeniu formy. Władysław Strzemiński swoje rozważania teoretyczne na temat unizmu zawarł w książce pt. „Unizm w malarstwie".

Autorka skryptu: Katarzyna Mądrzycka-Adamczyk

Władysław Strzemiński namalował domy częściowo zasłonięte drzewami i krzewami. Nakładał plamy koloru krótkimi pociągnięciami pędzla. Cały obraz jest gęsto wypełniony precyzyjnie stawianymi, podłużnymi plamkami farby. Domy i drzewa są uproszczone, zgeometryzowane. Domy oglądane są z wielu stron. Kolory nachodzą na siebie. Plamy koloru łączą się wzajemnie, przenikają. Dach domu na pierwszym planie tworzy kierunki ukośne. Przeważają jednak linie pionowe i poziome. Są to kontury domów, dachów, okien, kominów. Strzemiński namalował „Domy w ogrodzie" w 1928 roku. Władysław Strzemiński był wtedy nauczycielem rysunku w dwóch szkołach, w Koluszkach. Strzemiński chciał pokazać uczniom, jak malował, geometryzował i upraszczał formy Paul Cézanne. Nie mógł pokazać uczniom z Koluszek oryginalnych dzieł Paula Cézanne'a. Nie miał też dobrych reprodukcji. Władysław Strzemiński wzorował się na konkretnych obrazach Paula Cézanne'a („Góra Sainte-Victoire", 1885; „Château Noir", 1904). Jednak „Domy w ogrodzie" Władysława Strzemińskiego nie są kopią żadnego obrazu Paula Cézanne'a. „Domy w ogrodzie" jedynie naśladują sposób malowania Paula Cézanne'a.

Autorka skryptu: Małgorzata Wiktorko