Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Jednym ze sposobów uwolnienia wyobraźni może być zastosowanie odpowiedniej techniki malarskiej. Kwiaty są przykładem takiego działania. Ta balansująca na granicy abstrakcji martwa natura to nic innego, jak trzy nieregularne jasne plamy farby swobodnie odciśniętej na płótnie. One pojawiły się jako pierwsze – dopiero później, w wyniku sprowokowanych u artysty wolnych skojarzeń, zostały z wiązane z odpowiednim tematem. Max Ernst nazywał takie działania „przymuszaniem natchnienia”. Pozwalały one na przekroczenie ograniczeń rozumu, dotarcie do nieświadomości i otwarcie się na poszukiwaną przez surrealistów nadrzeczywistość. Odciskanie to tylko jeden z wielu automatycznych zabiegów plastycznych, jakie stosował. Był twórcą frotażu (odrysowywanie nierównej powierzchni – na przykład podłogi, na przyłożonym doń papierze) i reklażu (zeskrobywanie warstw farby), wykorzystywał również dekalkomanię (odbijanie rozlanej farby na papierze). W wielu przypadkach do tak powstałej kompozycji domalowywane były realistyczne elementy wzmacniające fantazmatyczny charakter wyobrażenia. Dzięki tym technikom zyskiwał nieograniczoną wręcz swobodę w wyrażaniu dalekich od przeciętności wizji, a jego prace cechowała swoista zmysłowość i na pół abstrakcyjna forma.

Paulina Kurc-Maj (Cytat za: „Abecadło", red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb.[79]).

Kwiaty w malarstwie europejskim mają długą tradycję. Są symbolem ziemskiego piękna, które szybko przemija. Max Ernst chętnie w swoim malarstwie posługiwał się metaforycznym językiem symboli, a kwiaty stanowią bardzo częsty motyw jego prac. Pod koniec lat 20. XX w. w twórczości niemieckiego surrealisty dokonuje się pewna zmiana. Ernst w swoim malarstwie niemal całkowicie odchodzi od przedstawienia człowieka, skupiając się na motywach roślinnych, mineralnych, kosmologicznych. Artysta gra z ambiwalentnym postrzeganiem świata przyrody, która jest wcieleniem piękna i harmonii, ale jednocześnie jest źródłem grozy, dziwności i tajemniczości. W tej kompozycji kwiaty stają się symbolem skłębionej, rozrastającej się, budzącej przerażenie przyrody. Tym samym obraz wpisuje się w założenia malarstwa surrealistycznego, które bazowało na nieoczywistych skojarzeniach, ambiwalentnych uczuciach i lękach wyrażanych przy pomocy środków wizualnych.

Karol Jóźwiak (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 186).

Max Ernst to malarz. Namalował obraz „Kwiaty". Obraz „Kwiaty" jest prostokątny. Obraz jest namalowany na płótnie. Tło obrazu jest ciemnozielone. Ernst na obrazie namalował czerwone i pomarańczowe plamy. Namalował też trzy białe plamy. Białe plamy przypominają kwiaty.

Ernst nie namalował kwiatów pędzlem. On odcisnął rozlaną białą farbę na płótnie. Ten malarz często tworzył obrazy odciskając farbę. Odciskanie farby na obrazie to dekalkomania. Jest to wynalazek Maxa Ernsta.

Max Ernst był surrealistą. Surrealizm to kierunek w sztuce. Powstał w pierwszej połowie XX wieku. Surrealiści często robili wynalazki w malarstwie.  

Autorka skryptu: Agnieszka Wojciechowska-Sej

Opis dedykowany osobom słabo słyszącym i niesłyszącym

Max Ernst w sztukach plastycznych był samoukiem. Należał do najważniejszych propagatorów dadaizmu w Kolonii. Od połowy lat 20. związał się z surrealizmem, kierunkiem w sztuce, który buntował się przeciw realizmowi, empiryzmowi, racjonalizmowi i konwencjom w sztuce. Surrealiści tworzyli w obrazach wizje groteskowe, z pogranicza jawy, snu, fantazji czy halucynacji. Malarstwo surrealistyczna stanowi silny trzon kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi.

Max Ernst w 1931 roku podarował dla łódzkiej kolekcji dwa obrazy Las i słońce oraz Kwiaty.

Praca zatytułowana Kwiaty została wykonana techniką dekalkomanii, charakterystyczną dla surrealizmu. Taki sposób malowania daje zaskakujące efekty, nie da się wcześniej zaplanować ostatecznego wyrazu artystycznego. Twórca rozcisnął farby między płótnem, a drugim kawałkiem materiału. Otrzymał kolorowe plamy, o nieregularnych kształtach, które przenikają się wzajemnie. Na pierwszy plan wysunęły się najjaśniejsze plamy, dominuje w nich biały, niebieski, czerwony. Tło ciemne. Efekt końcowy niesie skojarzenie z kwiatami, stąd tytuł obrazu. Max Ernst zgodnie z ideą surrealizmu akt tworzenia poddał przypadkowi.

Autorka skryptu: Maja Pawlikowska