Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„E22" i „E29" to obrazy, w których Fangor realizuje swoje zainteresowanie światłem w przestrzeni i przy wykorzystaniu koloru, tworzy pulsującą iluzję. Oczy próbują dostosować się do wyznaczników tej specyficznej przestrzeni. Jest to trudne, ponieważ niemożliwe jest zlokalizowanie jakiegokolwiek punktu, zidentyfikowanie pojedynczych kształtów, wartościowanie ich wielkości. Sam artysta pisał: „widzę i nie widzę, wiem i nie wiem, tutaj i tam, teraz i wtedy”.

Te „obrazy kontemplacyjne” (Bożena Kowalska), czy „iluzyjna przestrzeń pozytywna” (Fangor) – wibrująca w złudnym pulsowaniu – na każdego powinny działać inaczej. Pole koła możemy zidentyfikować ze sferą sacrum albo pójść za fascynacjami autora astronomią. Przede wszystkim jednak jest to światło, które nie reprezentuje, nie opowiada, a jest sobą samym – nośnikiem energii.

Aleksandra Jach (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 606).