Jan Simon
Misja Auropol
| Datowanie: | 2012 |
| Technika: | film barwny z dźwiękiem, zapis cyfrowy |
| Materiały: | płyta blu-ray |
| Rozmiar: | czas trwania 55 min 23 s min |
| Sposób nabycia: | zakup |
| Numer inwentarzowy: | MS/SN/V/74 |
Opis dzieła
Film dokumentuje rezydencję artystyczną zainicjowaną przez Janka Simona w Auroville, utopijnym mieście położonym w stanie Tamil Nadu, w południowych Indiach. Auroville zostało założone w 1968 roku przez emigrantkę z Paryża Mirrę Alfassę („Matkę”), zainspirowaną działalnością Sri Aurobindo, hinduskiego pisarza, poety, jogina, działacza politycznego.
Auroville od początku było próbą fuzji utopijnych, anarcho-komunistycznych i ekozoficznych elementów dziedzictwa Zachodu z koncepcjami zaczerpniętymi z hinduizmu. Cele ponadnarodowej wspólnoty zamieszkującej miasto są zdefiniowane jako nieograniczony rozwój świadomości i duchowości, stworzenie wolnych, niealienujących form kultury i produkcji. Mają one spełniać indywidualne aspiracje i jednocześnie służyć uniwersalistycznie pojętemu dobru wspólnemu „ludzkiej jedności”. To eksperyment poświęcony postępowi obejmującemu w założeniu możliwie wiele dziedzin: edukację, samorządność, ekologiczne zrównoważone rolnictwo i architekturę. Obecnie Auroville zamieszkują głównie ekspaci i ekspatki z bogatych krajów.
Do tego rajskiego środowiska Janek Simon wprowadził wirusa, czyli grupę bliskich mu artystów z Polski: Martę Deskur, Tomasza Kowalskiego, Agnieszkę Polską, Daniela Rumiancewa, Andrzeja Szpindlera, Monikę Zawadzki. W trakcie rezydencji tworzyli nowe prace i przygotowywali wspólną wystawę w galerii Kala Kendra. Simon zorganizował także publiczny pokaz najbardziej pesymistycznych filmów Polskiej Szkoły Filmowej. Jednocześnie z ekipą pracował nad własnym filmem o reakcji artystów na utopię Auroville i recepcji ich postaw.
Podobnie jak w większości projektów podróżniczych Simona praca na miejscu jest głownie pretekstem do inicjowania spotkań, relacji, procesów, których znaczenie konkretyzuje się w trakcie ich trwania i później. Jego wyprawa odbyła się trybie badań terenowych, przypominających te etnograficzne, z tą różnicą, że ich przedmiotem stali się badacze.
Joanna Sokołowska
