Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Artystka bada materię, odrzucając jej podział na ożywioną i nieożywioną. W „Na styku sprecyzowania” wyczesane i wyselekcjonowane włókno konopne połączone za pomocą kleju tworzy rodzaj ażurowej struktury. Nieregularna, bo wykonana z organicznego tworzywa powierzchnia ujęta została w geometryczne, prostokątne ramy.

Pracę pod tytułem Na styku sprecyzowania tworzą trzy płaszczyzny umieszczone wertykalnie obok siebie. Wyczesane i wyselekcjonowane włókno konopne połączone przy pomocy kleju tworzy rodzaj ażurowej struktury. Nieregularna, bo wykonana z organicznego tworzywa powierzchnia, ujęta została w geometryczne, prostokątne ramy. Swoją formą przywodzi na myśl rodzaj trójskrzydłowego parawanu. Delikatnej, niemal efemerycznej konstrukcji dodatkowo lekkości dodaje fakt, że została podwieszona na cieniutkich drucikach, co sprawia, że zdaje się unosić nad ziemią.

W tej pracy, podobnie jak w innych z tego okresu, artystka konsekwentnie bada rzeczywistość jako rodzaj systemu. Patrzy na otaczający świat, rozumiejąc go holistycznie, a co za tym idzie odrzuca wrośnięty w naszą kulturę antropocentryzm. Interesuje ją otoczenie analizowane pod kątem nasilenia wewnętrznych energii poszczególnych materiałów: ich ciężaru, gęstości czy faktury.

Nieodłącznym elementem tego podejścia jest świadomość nieustannej ewolucji materii, jej zdolności do ciągłego przeistaczania się. Takie podejście wyklucza różnicowanie pomiędzy materią ożywioną i nieożywioną. Wszystkie elementy rozumiane są jako część ustawicznie przeobrażającej się całości. W katalogu towarzyszącym monograficznej wystawie artystki w Królikarni został przytoczony tekst jogina Swami Vivekananda mówiący: „Wszelkie różnice w tym świecie to różnice stopnia, nie zaś rodzaju, ponieważ tajemnicą wszechrzeczy jest jedność”.

Jeśli chodzi o aranżowanie przestrzeni, inspirację stanowią dla niej także scenografie teatru Bauhausu.

Maria Franecka