Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

W Impulsatorach zagadnienie światła jest podstawowe. Robakowski, stosując minimalne środki, dąży do uchwycenia światła jako podstawowej materii kina. Jest ono środkiem przekazu i jednocześnie samym, autotelicznym przekazem. Pomimo że Impulsatory powstały 2000 r., związane są z cyklem rozpoczętym w 1971 r. filmem Test I i okresem działania Robakowskiego w obrębie łódzkiej grupy artystycznej Warsztat Formy Filmowej. Za sprawą nowatorskich, analitycznych poszukiwań na granicy filmu, fotografii i sztuki konceptualnej, artyści Warsztatu wyznaczyli znamienny etap „gruntownego badania natury kina”, o którym sam Robakowski pisał: „Postawiłem w pierwszych poszukujących gestach na funkcję światła, świetlistości ekranu”. W samych Impulsatorach świetlistość staje się niemal materialna, wzmocniona przez dynamiczny dźwięk i niezwykłą surowość formy, ograniczoną do dynamicznego, świetlistego otworu na czarnym tle.

Karol Jóźwiak (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 616)