Tradycję tworzą idee i wartości ważne dla członkiń i członków danej wspólnoty. Pozwala ona przetrwać i rozwijać się społeczności, bo tworzy jej tożsamość, buduje więzi. To dlatego na przykład awangardowi artyści żydowscy związani z Jung Idysz próbowali znaleźć miejsce dla swoich korzeni i kultury jidysz w międzynarodowym języku sztuki nowoczesnej. Tradycja bywa źródłem wsparcia w obliczu destrukcyjnych skutków kapitalizmu, procesów modernizacji i globalizacji (uprzedmiotowienie relacji międzyludzkich, wyobcowanie jednostki). Pielęgnowanie pamięci o przodkiniach i przodkach tworzy więc grunt dla dalszego rozwoju przyszłych pokoleń. Jednak bezmyślnie akceptowana tradycja zniewala i uniemożliwia postęp i usamodzielnienie się jednostek (tak na ogół widziała tradycję awangarda). Tradycja rozumiana jako powielanie groźnych schematów myślowych i konserwatywnych polityk jest często negatywną bohaterką sztuki współczesnej. Równocześnie fascynuje jako świat, który na skutek cywilizacyjnego postępu przestaje już być naszym światem.