Stanisław Ostoja-Chrostowski

Grafik, profesor i rektor warszawskiej ASP. Studia malarskie rozpoczął w Moskwie, następnie kontynuował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, przemianowanej w 1932 roku w Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie u Władysława Skoczylasa, Edmunda Bartłomiejczyka, Ludwika Gradowskiego i Bonawentury Lenarta.

Po śmierci Władysława Skoczylasa, objął po mistrzu  kierownictwo Katedry Grafiki Artystycznej(1937). Po drugiej wojnie światowej był pierwszym rektorem warszawskiej ASP.

Twórczość graficzną zaczynał od akwafort, stalorytu, miękkiego werniksu, miedziorytów, a następnie poświęcił  się całkowicie drzeworytowi. Do osiągnięcia, znalezienia własnego stylu zachęcały Chrostowskiego  reprodukcje książkowe drzeworytów z  2. połowy  XIX wieku. Charakterystyczna dla prac Chrostowskiego jest techniczna perfekcja, wyraźne i bogate kreski,  dbałość o szczegóły kompozycji, efekty osiągane przez delikatne odcienie i znajomość tematu oraz zastosowanie wysokiej jakości gatunków papieru.  Jego prace cechuje wyrafinowana faktura i kompozycja, idylliczny nastrój, skłonność do stylizacji. Jak pisał Stefan Rassalski: „Ostoja-Chrostowski nie rozróżniał elementów swojego dzieła na pierwszo- i drugoplanowe. Każdy element, każdy najdrobniejszy akcent jego pracy musiał wyrazić swój kształt piękna”. Drzeworyty Chrostowskiego ilustrowały luksusowe wydania książkowe ; Legendę żeglarską Henryka Sienkiewicza, Warszawa 1933; Na tropach Smętka Melchiora Wańkowicza, Warszawa 1936 czy Ku czci poległych lotników, Warszawa 1934. W 1940 otrzymał zamówienie na zilustrowanie amerykańskiego wydania dzieł  Wiliama Szekspira (Perykles). Najbardziej znane drzeworyty Stanisława Ostoi-Chrostowskiego to: Ucieczka do Egiptu I i II, Jezusek i zwierzątka, Korweta, Zraniony jeleń, Odlot jaskółek, Wiatr, Góra Trzykrzyska w Wilnie, Burza i Głowy na włóczniach. Łącznie wykonał około 400 grafik
 i exlibrisów.

Ryszard Rau