Enrico Prampolini
Tarantella
Datowanie: | 1920 |
Technika: | malarstwo olejne |
Materiały: | płótno, farba olejna |
Rozmiar: | wys. 80 cm, szer. 80 cm |
Sposób nabycia: | dar |
Data nabycia: | 1931 |
Numer inwentarzowy: | MS/SN/M/17 |
Opis dzieła
Karol Jóźwiak (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 282).
Opis prosty
Opis dedykowany osobom słabo słyszącym i niesłyszącym
„Tarantella" to jedyny obraz włoskiego artysty, który znajduje się w Polsce. Założyciele grupy „a.r." pozyskali go do Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej, był jednym z pierwszych 27 dzieł umieszczonych w dzisiejszym Muzeum Sztuki w Łodzi.
Kompozycja namalowana zgodnie z założeniami futuryzmu. Przedstawia tancerkę i muzyka w ich równoległych fazach ruchu. Postaci są zgeometryzowane, zakomponowane diagonalnie, na osi całego układu. Tło obrazu zbudowane zostało z geometrycznych form, ułożonych skośnie w stosunku do granic płótna. Taki sposób przedstawiania podkreśla wrażenie ruchu. Tancerka została umieszczona w centrum kompozycji, jej ciało jest nienaturalnie odchylone, przenika się z postacią tancerza-muzyka. Oboje są ubrani w czerwone stroje z akcentami niebiesko-błękitnego koloru. Dynamizm form podkreślają żółte snopy światła skierowane na bohaterów oraz architektura tła, w której dominuje biel i czerń.
Inspiracją do namalowania obrazu stała się pobyt Prampoliniego na Capri. Artysta zachwycił się magią Południa, kulturą, zwyczajami. Tematem obrazu jest tarantela- rodzaj rytmicznego tańca, objaw religijności mieszkańców południowych Włoch. Taniec ten uprawiano w krytycznych momentach życia: okres dojrzewania, miłość czy trud chłopskiego życia. Miał on oczyścić ciało i duszę z symbolicznego jadu, pochodzącego od pająka tarantuli. Taniec był rodzajem rytuału, w którym „ukąszony” najpierw miał się zidentyfikować z własnym oprawcą „pająkiem”, by w rezultacie go poskromić czyli „ zatańczyć pająka”. Temat okazał się niezwykle interesujący dla malarza futurysty, głoszącego szybkość, dynamizm nowej epoki, kult maszyn. Artysta pokazał dynamizm silnych doznań, które człowiek przeżywa w różnych fazach swojego życia.
Obraz po raz pierwszy został zaprezentowany w Rzymie w 1922 roku.
Autorka skryptu: Maja Pawlikowska
Opis dla osób ze spektrum autyzmu
„Tarantella" to nazwa tańca ludowego we Włoszech. Nazwa tańca pochodzi od nazwy pająka – tarantuli. Na południu Włoch, od czasów średniowiecznych, ludzie wierzą, że jak człowieka ukąsi pająk trzeba bardzo szybko tańczyć do bardzo szybkiej muzyki. Tańczący musi mieć bardzo kolorowe ubranie. Człowiek musi tańczyć tak długo, aż upadnie ze zmęczenia. Tarantella jest tańczona przez włoskie zespoły tańców ludowych. Obraz Enrico Prampoliniego „Tarantella" odwołuje się do tańca ludowego. Prampolini wybrał ten taniec, bo chciał pokazać szybkość, ruch, dynamikę. Obraz jest kwadratowy. Obraz ma wymiary: 80 cm x 80 cm.
Postacie przedstawione na obrazie są zgeometryzowane. Tańcząca kobieta i mężczyzna są wychyleni do tyłu. Postacie i tło są bardzo kolorowe. Możemy zauważyć, że płasko nałożone kolory są bardzo zróżnicowane. Mamy tutaj różne odcienie czerwieni, niebieskiego, fioletu, żółtego, pomarańczowego. Jest bardzo dużo przecinających się linii ukośnych. Liniami skośnymi są budowane postacie. Tło też składa się z linii skośnych. Linie skośne w obrazie pokazują nam ruch, dynamikę. Wydaje się, że postacie się ruszają. Wydaje się, że tło też się rusza. Obraz Prampoliniego „Tarantella" został namalowany w latach 1920-1922. W 1930 roku Enrico Prampolini spotkał się w Paryżu z Janem Brzękowskim. Brzękowski namówił Prampoliniego, żeby ofiarował swój obraz grupie „a.r.", tworzącej Międzynarodową Kolekcję Sztuki Nowoczesnej. W 1930 roku grupa „a.r." przekazała obraz do Muzeum Sztuki w Łodzi.
Autorka skryptu: Małgorzata Wiktorko
Sala Neoplastyczna. Stan początkowy [2023-05-31-2024-12-31]
Awangardowe muzeum [2021-10-15-2022-05-01]
A Polish Avant-garde, Katarzyna Kobro, Władysław Strzemiński [2018-10-24-2019-01-14]
Enrico Prampolini. Futuryzm, scenotechnika i teatr polskiej awangardy [2017-06-09-2017-10-08]