Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Autor, mieszkaniec bloku przy ul. Mickiewicza 19 w Łodzi, przedstawia prostą historię, filmując przez lata to, co widzi przez okno – zagubiony poczet sztandarowy z pierwszomajowego pochodu, sąsiada spacerującego z psem, „tłumy” autokarów dowożących do pobliskiego domu towarowego kupujących z całej Polski, mężczyzn zajętych naprawą samochodu, nocny patrol przemierzający ciemne miasto i jadącą na sygnale kolumnę milicyjnych wozów potrzebną do rozgonienia opozycyjnej demonstracji… Codzienność i banalność obserwowanych sytuacji jest pozorna i łatwo przemienia się w niecodzienność i wyjątkowość zdarzeń, scen i aktorów.

Film powstawał w czasie szczególnym dla Polski, w momencie schyłku i upadku komunistycznej epoki. Robakowski jest przedstawicielem łódzkiej neoawangardy, najaktywniejszej w latach 70. i 80. XX w., pionierem sztuki wideo, twórcą eksperymentalnych filmów, obrazów, obiektów, a także licznych tekstów krytycznych. Współtworzył i działał w grupach Zero 61 oraz Warsztat Formy Filmowej.

Maciej Cholewiński (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 708).

Film powstał na podstawie kilkunastu godzin nagrań z lat 1978–1999. Robakowski rejestrował przez ponad dwie dekady codzienne życie widoczne z okna jego mieszkania w 20-piętrowym bloku. Filmował drobne sceny z życia sąsiadów, rodzinne wydarzenia i przypadkowe sytuacje. Sam komentuje przewijające się obrazy, opowiada o oglądanych sytuacjach i życiu lokalnej społeczności. Praca ta stanowi także refleksję nad obserwacją społeczną w czasach późnego socjalizmu, z niejasnymi granicami prywatności i wszechobecną kontrolą. Film ukazuje zachodzące w Polsce przemiany polityczne i społeczne, okres socjalizmu, zmiany ustrojowej i kapitalizmu, które toczą się równolegle do życia indywidualnych osób.