Włodzimierz Borowski

Był jednym z głównych przedstawicieli powojennej Awangardy. Współtworzył jedno z pierwszych, powojennych awangardowych ugrupowań – lubelską Grupę Zamek, która poszukując własnej formuły na sztukę nowoczesną zajęła się strukturalizmem. Strukturalizm według Borowskiego był tendencją, w której artysta skupiał się na materialnej strukturze dzieła, traktowanego nie jako odwzorowanie rzeczywistości, lecz jako zjawisko istniejące samo w sobie. W latach 60. realizował m.in. environmenty z wykorzystaniem układów luster (manilusy) i happeningi (Pokazy Synkretyczne). Później zajął się sztuką konceptualną. W okresie stanu wojennego podjął temat sacrum i brał udział w najbardziej istotnych wystawach organizowanych przy kościołach. Po tym okresie realizował już głównie performensy.

(Cytat za: Abecadło, red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010,  s.nlb.[45])