Grzegorz Kowalski

Twórca instalacji, rzeźbiarz, performer i pedagog. Studiował na wydziale Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Projektowania Brył i Płaszczyzn Oskara Hansena i w pracowni rzeźby Jerzego Jarnuszkiewicza. Po dyplomie z wyróżnieniem (1965) został zatrudniony na tejże uczelni. Rozwijana przez Oskara Hansena teoria Formy Otwartej ukształtowała wrażliwość artystyczną Kowalskiego, a także wpłynęła na jego metodologię pedagogiczną. 

Jego pierwsza wystawa indywidualna odbyła się w 1968 r. w galerii Foksal. Uczestniczył w sympozjach artystycznych i plenerach m.in. w Puławach (1966), Elblągu (1967), Meksyku (1968) oraz Wrocławiu (1970). Przebywał na stypendium w USA (1970-1971). W latach 70. związany ze środowiskiem galerii Repassage. 

Realizował prace w przestrzeni, zdarzenia i fotografie, często angażując innych uczestników. W jego dorobku można wyróżnić cykle takie jak „przedmioty fotograficzne” (1972-1974), zdarzenia o charakterze parateatralnym (Kompilacja, 1977), akcje-pytania (np. Czy chciałbyś powrócić do łona matki?, 1981–1987), czy kolekcje (Walizki, 1986–1991; Rękawiczki, 1975 - 1985). Działał także jako krytyk i kurator wystaw (m.in. Warianty, Warszawa 2007; Rzeźbiarze fotografują, Warszawa 2004). 

Na początku lat 90. w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie ukształtowała się wyrazista grupa studentów i absolwentów pracowni Kowalskiego – tzw. „Kowalnia", istotna dla rozwoju sztuki krytycznej. „Kowalnię” ukończyli m.in.: Paweł Althamer, Katarzyna Kozyra, Katarzyna Górna, Artur Żmijewski, Anna Molska i Piotr Wysocki. 

Jego prace znajdują się w kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi, a także Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie i Poznaniu, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Muzeum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Galerii Studio w Warszawie oraz w zbiorach prywatnych.